9/11 en wat wij kunnen doen...

Ook ik sta stil bij 9/11. Zie het nog zo voor me... was wat aan het zappen toen ik het life zag gebeuren. Mijn adem stokte en ik had mijn handen voor mijn mond geslagen.

Wat Bush en de zijnen daarna voor beslissingen hebben genomen heeft nog veel en veel meer slachtoffers gekost. Zowel Amerikanen als Irakezen en mensen van andere nationaliteiten. We herdenken nu 9/11. Herdenken we ook de andere slachtoffers over de hele wereld? De mannen in Guantánamo Bay die jaren lang werden getreiterd en vernederd zonder proces?

De mensen die werden gemarteld door het leger dat de mensen kwam bevrijden van de wrede Saddam Hoessein? De jongens en meisjes die na hun dienst thuis zitten met een oorlogssyndroom. Die dingen hebben meegemaakt en gezien waar ze hun leven lang mee zullen worstelen?
Ook aan hen wil ik denken en ze in gedachten en in gebed kracht sturen.

Het heeft de wapenhandelaren gigantische winsten opgeleverd en nog steeds. Dat zijn de grote winnaars wat materie betreft. Op geestelijk en spiritueel vlak ligt dat anders natuurlijk.

9/11 heeft ook mensen tot heldendaden en dichterbij elkaar gebracht . Het heeft heel wat mensen doen nadenken en wijzer gemaakt. Wereldposities zijn verschoven... De macht ligt niet meer automatisch in het Westen.

Wat kunnen we doen om niet aan het wereldgeweld ten onder te gaan. Met de kracht van de gedachten kunnen we haten en onszelf opzwepen tot geweld (ook gewelddadig denken) of we kunnen een andere keuze maken. Dat begint bij onszelf.

Wat kan ik doen om de wereld vandaag lichter te maken? Hoe kan ik mijn gedachten gebruiken om mezelf en anderen te inspireren iets bijzonders van het leven te maken?
Hoe kan ik vergeven wat er nog te vergeven is? Zodat ik niet bijdraag bij de wrok in de wereld maar er iets tegenover zet? Ook al is het iets kleins en niet te vergelijken met oorlogsleed?

Zoals Hank Heijn doet, die de moordenaar van haar man vergeeft en nu pleit tegen levenslange gevangenisstraffen. De Amerikaanse soldaat die een vader had doodgeschoten bij de auto waar zijn kinderen in zaten. Hij bood zijn welgemeende excuses en zijn hulp aan de familie van de man.

Zoals de Israëlische soldaten die wakker zijn geworden na hun gruweldaden tegen Palestijnen en nu op vredesmissie zijn.

De Amerikaanse piloot die inzag wat hij had aangericht met de napalmbommen en het Vietnamese meisje dat brandend wegrende en werd gefotografeerd. Nu hebben ze vrede gesloten... samen en zij vertelt de wereld dat vergeving noodzakelijk is om zowel je zelf als de wereld te redden.

Mijn moeder die de Duitsers vergaf dat ze haar vader en grootouders, nichtjes en neven hadden vergast tijdens haar goede momenten.
Wat kunnen wij doen? hier en nu?