De kwaliteit van onze gedachten

Van de week las ik een citaat van Sartre: "Als je eenzaam bent dan ben je in slecht gezelschap." Daar zit wat in. Dat wil zeggen dat je niet genoeg hebt aan je eigen gedachten. Weet nog dat ik niet wist waar ik het zoeken moest als ik alleen was. Met een vriendin belden we elkaar op: "ik ben nu al één uur alleen en het gaat nog best." We oefenden in het alleen zijn.

We zijn geïnteresseerd in de kwaliteit van onze auto's en wasmiddelen maar hoe geïnteresseerd zijn we in onze gedachten die ons leven voor een deel creëren?

Ik woonde zo'n vijftien jaar alleen en in het begin was ik bang. Vroeg ik aan vrienden of ze bleven slapen om maar niet alleen te hoeven zijn. Ze wilden niet en dat was maar goed ook. Ik moest er doorheen.
Nadat ik begon met het zoeken naar geluk werden mijn gedachten interessanter. Ik dacht na over de boeken die ik las en over wat ik hoorde bij lezingen. Ik leerde mijn gedachten zelf te denken in plaats dat mijn gedachten zo maar door me heen leken te zwieren.

Het is vakantie en het is stil. Af en toe pak ik een boek en één zin is al een bron van inspiratie waar ik de interessantste ideeën omheen denk. Daar kan ik dan weer over schrijven. Zoals dat zinnetje van Sartre.
Om in de stilte te komen geef ik mijn gedachten opdracht om te denken: Stop! voelen wat je te voelen hebt... en hup ik ben uit mijn gedachten en ik voel wat ik voel in mijn lichaam of hoe ik me voel emotioneel of dieper. Ik geef mijn gedachten ook de opdracht om rustig uit te ademen... zodat ik ontspan.

Gedachten zijn om te gebruiken. Wie is dan de gebruiker? Dat is degene achter de gedachten. Ik noem het de ziel. Ik de ziel neem een besluit dat ik mijn gedachten op orde breng. Wat wil ik denken het komende uur? Wil ik wel denken? Niet? Dan gebruik ik nu mijn gedachten om te voelen.

Als ik een lezing of workshop geef vraag ik: "Wat is de kwaliteit van je gedachten? Ben je tevreden?" De meesten zijn niet tevreden en malen, en denken negatieve, angstige en doemdenkende gedachten. Ze zijn gekomen omdat ze daar van af willen. Gedachten hebben kracht, dus ook de negatieve hebben dat. Wat we denken stralen we uit en daar reageren anderen weer op. Gedachten als : ik kan het niet... maken dat we het ook niet proberen of het maar laten verder.
Gedachten als: Ik mag jou niet... voelen anderen, ook al probeer je het te maskeren met een valse glimlach.

Ik kwam er achter dat het heel simpel is om je gedachten te veranderen. Ik hoor mensen denken: nou ja, dat zeg jij... mij lukt het niet. Dat klopt en dat komt omdat je moet oefenen en wel meteen.
Dus niet: Nou morgen... of even proberen en dan: Ach, dat is toch niets voor mij want... en dan komen er tal van argumenten waarom jij het niet zou kunnen. Waarmee je meteen weer in de neerwaartse spiraal zit.

Wayne Dyer schreef ooit: Niet morgen, maar NU. Hij had gelijk...
Je zult zien dat eenzaamheid verleden tijd is als je een boom met jezelf kunt opzetten.

Recessie als avontuur

Deze blog is voor mensen die denken dat ze het leven niet meer aankunnen door geldproblemen, zorgen, werkloosheid, verlaten zijn door geliefden en andere situaties. Niet voor mensen die ziek zijn met een zware depressie maar mensen bij wie de problemen over het hoofd lijken te groeien.

Meer zelfmoorden verwacht door de recessie, las ik laatst in de krant. Mensen hebben slapeloze nachten over geld, doemscenario's over de toekomst, verlies van status, huis en weet je veel wat nog meer. Levensangst.
Het kan allemaal in deze tijd. Geen vrolijk begin van dit verhaal. Ik weet dat zovelen momenteel in de wereld met angst in hun lijf zitten en ik ken het zelf ook.
Waar moet het heen in de wereld en met het milieu? Dat is nog ver van ons bed.
Verlies van je werk of bedrijf en je huis is angstwekkend dichtbij.

Omdat ik zelf ook op het punt heb gestaan en weet hoe het voelt en het niet heb gedaan voel ik me geroepen om iets te schrijven en het de wereld in te gooien.
Doe het niet!!!
Het is nooit het einde... er is altijd ergens licht dus ga op zoek. Er zijn altijd uitgestoken handen alleen moet je ze grijpen. Er is altijd diep in onszelf kracht en moed, alleen is het de uitdaging het te durven voelen en er voor open staan.

Grijp jezelf bij de lurven en sleur je uit de negatieve spiraal. Verlies van geld, baan, huis en zelfs geliefden kan altijd het begin zijn van iets anders wat we in het leven te doen hebben.
Al geloof je het nu niet... neem nooit de stap om jezelf het leven te ontnemen.

Het laagste en moeilijkste moment in ons leven kan het beginpunt zijn. Een nieuw inzicht kan een totale draai aan ons leven geven.
Ramses Shaffy zong: zonder bagage... "de wereld heeft me failliet verklaard. Ik heb me nog nooit zo vrij en goed gevoeld als nu." Zing het hard met Ramses mee al voel je het nog niet zo. Het helpt!

Sta je met niets meer in je handen? Is je bed leeg? Is alles op? Open je armen en omhels het leven en begin opnieuw. Wie weet is, wat nu het kleinst en het minste lijkt, wel het grootst en mooist. Zoals de man die alles verloor (en hij had nogal wat) en op zijn drieënzestigste een baan in een café kreeg. Hij bleek veel gelukkiger te zijn terwijl hij gesprekken had met zijn koffieklanten dan met al dat geld en die enorme verantwoordelijkheid als CEO van een megabedrijf.

Als iedereen uit je leven is waar je van hield.. wil dat niet zeggen dat de liefde uit je leven is, want die liefde zit in jezelf en je hebt het vermogen die aan iedereen om je heen te schenken.

Grijp het kleine beetje licht en adem het in.
Nog een lied nu van Leonard Cohen: The crack in everything, that's where the light gets in.

Geef het leven altijd nog een kans! Echt er is ergens een sprankeltje hoop... zoek het en grijp het!

comfortabele stilte

Mijn vader was altijd een zwijger. Hij kreeg de kans ook niet want mijn moeder was een prater en wat voor één. Nu zit ik met hem in de auto en ik heb de neiging de ruimte vol te praten.
Goede oefening voor me om dat niet te doen. In het begin moest ik op mijn ademhaling letten... rustig ademen en hou je in. Nu gaat dat steeds makkelijker en de stilte is comfortabel. Dan na een minuut of vijf hoor ik wat gebrom naast me... het gebrom gaat over in gekuch en daar komt de eerste zin en na die eerste zin volgen er meer.
En ja hoor... verhalen over zijn vierennegentig jarige leven komen los. De stilte loont.




In oktober is mijn vader overleden.  Hij was stil en ik vertelde hem dat hij naar het Licht kon gaan. We zaten hand in hand toen hij zijn laatste adem uitblies en vertrok. Een mooi afscheid.

Chocolade meditatie

Tijdens één van mijn workshops gaf ik een chocolademeditatie. Ik kwam er op onderweg in de auto en kocht bij een tankstation een doos chocolaatjes. Een van de heerlijkste meditaties! Iedereen kreeg een chocolaatje en de opdracht daar zo lang mogelijk over te doen en in totale bewustzijn. Natuurlijk deed ik ook mee. Tegelijkertijd moest ik denken aan de vele verhalen over de eerste chocoladereep die de geallieerden uitdeelden tijdens de bevrijding. Sommigen aten het gulzig op. Anderen deden er zo lang mogelijk over om er intens van te kunnen genieten. Niet te vergelijken natuurlijk met onze meditatie. Nu kunnen we chocola eten tot we er misselijk van worden en soms doen we dat ook.

Meestal neem ik een chocolaatje en hap, slik het is op. Gek genoeg had ik nadat ik dat ene chocolaatje zo bewust at zo’n voldaan gevoel dat ik er genoeg aan had. De anderen hadden precies dezelfde ervaring.

In diezelfde week las ik een artikel met als titel: ‘Denk je slank'. Daar is jaren geleden al een boek over geschreven waar wat lacherig over werd gedaan. Dat gaat vaker zo… tot dat het wetenschappelijk wordt bewezen. Men doet wel meer lacherig over zaken die alternatief worden geacht. Later komt het bedrijfsleven en maakt er big business van.

Er was ook ooit een antirooktherapie. Mensen moesten zo bewust mogelijk hun sigaretten roken. Van het voelen van de trek tot het uitmaken van de peuk. Ook zo bewust mogelijk de geur van de restanten in de asbak opsnuiven. Zo kwam ik zelf jaren geleden van het roken af. Ik werkte in een jeugdherberg en moest elke dag gigantische asbakken schoonmaken. Teer afschrapen is een uitstekende therapie.

Maar goed, nu over onszelf slank denken. Mensen die me kennen zullen zeggen: wanneer ga jij dat toepassen? Ben wel wat afgevallen de laatste tijd maar dat kwam door minder snoepen en meer sporten.

In het artikel staat dat als je je concentreert op je eten, je minder trek hebt in meer. Ook helpt het als je terugdenkt aan je laatste maaltijd. Gezien de chocolademeditatie en het genoeg hebben aan een chocolaatje kan ik me voorstellen dat het ook zo werkt.

Praten tijdens het eten maakt dat we het eten niet bewust ervaren. Ik kan nog wel eens lezen tijdens het eten en als ik heel moe ben dan vind ik niets heerlijkers dan met een kom spaghetti voor “De wereld draait door” te zitten. Lekker maar helemaal fout.
Ik ga aan de slag met de eetmeditatie. U hoort nog van me.

Inmiddels heb ik raw chocolate leren kennen. Zonder suiker met kokosolie, sesamzaadjes, dadels en nog zowat... heerlijk! We maken ze zelf.

Uit: Placebo's en fluitende fietsen.