Hartje Amsterdam, het
regent. Een prachtige zwarte jongeman komt naar me toe met een boek in zijn
hand en verbijstering op zijn gezicht. Zegt in het Engels tegen mij: "Ze
hebben dit weggegooid... kijk wat een prachtig boek, ligt zomaar op straat!
Hebben mensen zomaar weggegooid!" Het was een PR boek over Amsterdam met
als titel ‘I Amsterdam’.
Even verderop bij een vuilnisbak lag nog een stapel natgeregende boeken. Hij
kwam uit Soedan en kon niet begrijpen dat mensen hier zomaar boeken op straat
konden weggooien. "Kijk eens wat een prachtig boek en die foto's! Ik ben
er zo blij mee!" Hij straalde van top tot teen.
Hij zou eens een rondje Amsterdam Oud-Zuid moeten doen in de vroege morgen.
Ooit heb ik een heel huis ingericht met meubelstukken die we midden in de nacht
op straat zagen staan, door mensen gewoon buiten gezet.
Wie weet zullen wij ook ooit weer net zo blij zijn met een boek van de
straat. Hij zou eens een rondje Amsterdam Oud-Zuid moeten doen
in de vroege morgen. Ooit hebben we een heel huis ingericht voor een
Amerikaanse die in Amsterdam kwam wonen met meubels die we midden in de nacht
op straat zagen staan. We waren verrukt over het resultaat.
We hebben in mijn
jonge jaren wat meubels meegesjouwd en jaren gebruikt. Ook veel op straat gezet
en dan ging ik steeds kijken of het al weg was en was ik altijd dolblij als
iemand het meenam dan komt het goed terecht.
Toen mijn vader stierf
moest zijn meubilair snel worden weggehaald. Geen tijd om het te verkopen dus
het kwam op straat. De mooiste spullen werden meteen meegenomen. Kasten, tafel,
zijn draaistoel werd meegenomen door studenten die er zo blij mee waren. Zie
voor me hoe ze er in draaien terwijl ze een jointje roken en muziek luisteren.
Mijn vader heeft zo genoten van die stoel. Nu genieten zij ervan. De één zijn
dood is de ander zijn stoel.
Mijn moeder sopte de
hele ijskast uit voor die bij de verhuizing bij het grof vuil werd gezet.
"Dan hoeven de mensen die 'm meenemen het niet te doen!" We recycleren weer meer... er is al zoveel gekocht en er zijn zoveel mensen die
het nu kunnen gebruiken. We hebben vaak zoveel wat we niet meer nodig hebben. Te
veel spullen geeft ballast en af en toe opruiming maakt ons hoofd schoon.
Zocht vanmorgen een foto bij dit
verhaal en had er al één gevonden op google. Ik liep even later naar buiten en
zie onze oude stoel staan die we een paar jaar geleden op straat hebben
gezet. Een klein wonder en een eigen foto.
Uit: Niets meer te bewijzen
