In het begin was het een openbaring. Leerde baas te worden over mijn gedachten. Mijn gedachten tot rust te brengen. In stilte te zijn. Mijzelf als ziel te zien en persoonlijk contact met God te hebben. Het was geweldig en het is geweldig gebleven. Waarom? Omdat ik het er bij heb gelaten. Dat wat voor mij werkte heb ik voor me laten werken. Dat wat niet voor me werkte heb ik gelaten.
Op dit moment speelt er van alles in goeroe en religieland. Veel mensen komen gedesillusioneerd thuis van de verlichting. Het was zo mooi en het licht was aanraakbaar en dichtbij... en dan de ontgoocheling. Zelf heb ik jaren geleden gemediteerd bij een spirituele beweging.
Is een goeroe of een religie een gevaar of een les? Ik denk dat het ongeveer hetzelfde is als een geliefde die later tegen blijkt te vallen. Je bent verliefd ... dat is ‘r, je trouwt en na een aantal jaren blijkt de schat niet de schat die je dacht dat ie was. Je merkt dat je jezelf niet meer was. Dat je je teveel conformeerde aan zijn/haar leven. Je bent woedend en voelt je bedrogen. Dan komt het punt dat je inziet dat je aan je eigenwaarde moet werken en uiteindelijk kom je er sterker uit. Zo is het ook met een spirituele beweging.
Eerst leer je dat je meester bent over je gedachten ... dan leren ze je dat je je gedachten over moet laten aan God. Helemaal mee eens. Uw wil geschiedde ... Helaas is het zo dat de organisatie, de kerk of de goeroe bepaalt wat de wil van God is.
Zodra je je conformeert aan regels die organisaties of goeroes je opleggen ben je je verlichtingsgevoel kwijt. Dan gaat angst een rol spelen.In een organisatie waar liefde wordt gepredikt, klopt dat natuurlijk niet. Dus dat is een teken. Net als het angstig zijn voor je man of vrouw. Dan is er iets fundamenteel mis met je eigenwaarde.
Vaak verwijten mensen dan de organisatie of de ander dat ze hun leven hebben verpest. Toch heb je dat zelf gedaan. Jij hebt het laten gebeuren. Geeft niets.. vallen en opstaan. En gooi het kind niet met het badwater weg. Je hebt iets moois ervaren. Je hebt jezelf ervaren op een zeer bijzondere manier. Dat is nooit weg. En als je nog weet hoe je dat deed, kun je dat weer doen. Dan weet je wat werkt en wat niet voor je werkt. Punt.
Zodra je gaat verwijten en spijt gaat hebben dan zit je jezelf in de weg. Je geeft negativiteit een kans. Voor je het weet zit je in een neerwaartse spiraal. Verwerk je pijn en ga verder op je pad.
Mijn oma was stervende en iemand stuurde een priester om de absolutie te geven: "Nee, dank u, niet nodig... ik heb zelf al contact met God."
Uit: 'Niets meer te bewijzen'
2 opmerkingen:
Wat heb je hier een mooi verhaal geschreven en zo waar. Niest op aan te merken. Alles staat erin. Heel erg herkenbaar in de zaken waar ik ook over schrijf.
soms kan ik ontzettend verlangen naar het robuuste godsbeeld uit mijn kinderjaren. Geen dwalingen, geen desillusie. Maar dan komt er een punt dat je gaat ervaren wat er schuil gaat achter de woorden en je gaat de teksten verstaan... op je eigen manier. vanaf dat moment ben je aangewezen op jezelf. zelf de kracht en inspiratie vinden en voelen, zodat het niet in je begeeft.
joke
Een reactie posten