Hoogmoed komt voor de val

Kennen jullie dat? ... Opeens gloei ik van inspiratie en ren naar mijn computer om te schrijven. Binnen de kortste keren staat ie en ik voel dat dit een goed, rond en wijs verhaal is waarmee ik de wereld ga veranderen. Vol verwachting laat ik hem aan mijn vriendin lezen, zegt ze: "Die zin klopt niet." "Ja, maar lees nou even wat er staat... dat is veel belangrijker"... dan leest ze even verder en zegt: "je bent hier een woord vergeten."
Pfffffffffffffff daar gaat mijn inspiratie en ik zak weg in de wereld van woordjes en zinnetjes. Dan zit ik er wat verwezen bij terwijl mijn vriendin mijn column fileert.
Tot ik me realiseer dat het geweldig is dat ze dat doet. Dan ga ik weer recht zitten en kijk mee. Oeps nog een fout gevonden. Uiteindelijk zegt ze zuinig: "Ja, wel een leuk verhaaltje"
Daarna stuur ik het naar mensen waarvan ik zeker weet dat ze eerst het stuk lezen om de inhoud. Komt er altijd eentje terug dat mijn gevoel niet klopt of dat ik te licht ben. Ja, als columniste die haar gevoelsleven en gedachten de wereld in stuurt moet je stevig in je schoenen staan en goed tegen kritiek kunnen.
En dan de complimenten.. heerlijk. Genieten en zweven van geluk. Weer een column geplaatst in de krant, weer een mooie reactie en een aanvraag voor een coachtraject door wat ik schreef... wat een geluk en een weelde.
Dan zegt mijn vriendin: "Je schrijft toch over ego's en hoe je die los kunt laten?"
Het is een schat hoor maar broodnuchter en ze haalt me netjes weer terug naar de aarde. Heb haar deze nog niet laten lezen. Het is zondagochtend en ze slaapt nog. Dus als jullie fouten lezen, weten jullie hoe het komt.