Even aandacht voor Riet van der Broek. Ze is een jaar of zeven geleden overleden en was een belangrijke vrouw in mijn leven.
Ze woonde in mijn jeugdjaren op de bovenste verdieping met vijf kinderen en een man die verhuizer was. Kan me nog herinneren toen we net waren verhuisd naar de Talmastraat dat er een gigantische verhuiswagen voor de deur stopte waar vijf blonde kinderen uitsprongen en moeder. De oudste Betsie werd mijn vriendinnetje. We kwamen niet zo vaak bij elkaar over de vloer maar speelden meestal buiten. Ze vroegen met Sinterklaas of ik 's avonds een grote zak voor de deur wilde zetten en hard aankloppen en dan op kousenvoeten de trap af wilde gaan. Beneden verkneukelde ik me dan over de uitroepen: "Oooooooh, Sinterklaas is geweest, kijk eens!"
We groeiden groter en mijn moeder vond de familie maar asociaal. Heb nooit doorgevraagd waarom maar wat ik wel wist was: ze hadden een maatschappelijk werkster die over de vloer kwam. Nou ja, dat zei al genoeg. Dus ma wilde niets met ze te maken hebben ondanks haar spirituele uitspraken: "Alle mensen zijn gelijk, we zijn één!" Soms was ze dat even vergeten.
Betsie en ik gingen dansen onder de kerk in de van Ostadestraat in Amsterdam. Een heerlijke disco met zeventiger jaren muziek. Mijn vader haalde me tot mijn schaamte altijd netjes op. Inmiddels kwam ik er achter dat ik op vrouwen viel en Betsie was de eerste die ik het vertelde op het stoepje voor dat kerkje. Ik wist me geen raad en kende niemand die zo was. Had geen idee wat ik moest doen. Had het wel aan mijn moeder verteld maar die was razend en had hysterische buien. Ik was zestien jaar en Riet, haar moeder gaf me de tip naar een maatschappelijk werkster te gaan om er over te praten. Die zat, jawel Cora, in de van Hillegaertstraat, naast Pax.
Na zo'n twee jaar praten nam de maatschappelijk werkster me mee naar het COC.
Inmiddels verhuisde Betsie en haar familie naar de Bos en Lommer en ik kwam daar vaak. Kon heel goed praten met de 'asociale' Riet die me vertelde dat ik goed was zoals ik was en dat het heel normaal was. Ze ving mij en andere jongeren op die problemen thuis hadden en dat waren er nogal een stel. Het was een komen en gaan van jongeren die zich gezien en gehoord voelden.
Toen ik eenmaal het COC had gevonden verwaterde het contact tussen Betsie en mij en zag ze niet meer. Op mijn drieëntwintigste had ik een leuke baan bij een huishoudschool en moest leerlingen inschrijven. Op een dag kwam Riet binnenlopen met een Chileens meisje uit een vluchtelingen gezin. Ze ving vluchtelingen op en kwam het meisje inschrijven. Het was een geweldig weerzien en we omhelsden elkaar van vreugde. Ons leven ging door en vele vele jaren hadden we geen contact. Ik zocht Betsie en haar familie maar kon ze niet meer vinden. Op een dag kwam ik bij Albert Heijn en zag één van haar zusters. Zij gaf me het adres van Riet, die inmiddels in de tachtig was. Weer een geweldig weerzien.
'Asociale' Riet woonde in een ouderen flat in een ouderencomplex en ja hoor ze regelde daar van alles voor haar complex genoten en zat natuurlijk in het bestuur. Ben nog een aantal keren op de thee geweest en dat was enig. Tot ze zeven jaar geleden overleed aan ouderdom. Hoop dat ma en Riet eens een goed gesprek hebben gehad in het hiernamaals.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten