Ik was negen en had een hersenschudding en mijn voortanden waren kapot. De juf bracht me naar huis en mijn moeder zei: "Ik wist dat er iets zou gebeuren, heb net je bed verschoond." Tja, die moeder van me wist vaak wat van te voren.
De tandarts had zijn praktijk op de Stadhouderskade. Terwijl hij mijn tanden behandelde noemde hij een moeilijk woord dat mijn moeder niet begreep. "Weet u niet eens wat dat betekent?" riep hij met een minachtig toontje. "Weet u wat een geertje is?" vroeg mijn moeder. "Nee!" "Tja, dat weet ik nu weer wel." antwoordde mijn moeder adrem.
Later vertelde ze dat het een woord uit het naaivak is. Ze was naaister in haar jonge jaren.
Ik was op mijn mond gevallen maar mijn moeder niet.
Op de zwart wit foto van de zandbak herkende ik mijn moeder op één van de bankjes. Op de zwart wit foto van het bruggetje mijn moeder en ik in de kinderwagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten