'Oh ja', dacht ik dan: 'het klopt niet. Nou ja... als ik het zo voel is het heerlijk' en zat er verder niet mee.
Vriendinnen zeiden wel eens liefdevol: "Mar, je waggelt!" Ik?? Waggelen?
Onlangs is er een filmpje van me gemaakt en nu zag ik het ook, ik waggel. Of ik nu waggel of niet, het kan me niets schelen... het gaat om wat ik voel.
Als je ergens een grijze vrouw ziet lopen en je twijfelt of ze nu waggelt of gracieus springt als een hinde: dan ben ik het.
4 opmerkingen:
Toen ik nog een klein meisje was, had ik op school een kennisje (merk op dat ik haar niet als vriendinnetje beschouwde!) die haar klasgenootjes bijna dagelijks onthaalde op een portie Ongezouten Eerlijkheid. Je kent natuurlijk de uitdrukking: “Ze is zó vreselijk eerlijk dat het pijn doet.” Nou, vele van Daisy’s voormalige klasgenootjes hebben nog steeds de geestelijke littekens van de striemende zweepslagen, die Daisy hun met haar woorden toediende. Een ervan,Susan, nú een succesvolle zakenvrouw, herinnert zich nog steeds dat Daisy haar ooit aandachtig bekeek, en toen, zonder ook maar eenmaal met haar donkere ogen te knipperen, kalm zei: “Wat ben jij verschrikkelijk plat van voren, zeg. Daar kan geen opgevulde BH ooit iets aan veranderen.” Gelukkig kreeg Susan later veel weelderiger vormen, maar die woorden van Daisy zijn haar nog langer dan nodig was bijgebleven. Met pijn, ja. En dan was er die juffrouw van de vierde klas lagere school, die regelmatig op een afschuwelijke wijze te keer ging tegen haar pupillen, die, als ze voor de klas moesten komen om een vraagstuk op te lossen, dat niet meteen goed en vlug konden doen. Zelfs de knappe kinderen waar de juffrouw nooit iets op aan te merken had waren als de dood voor dat mens.
Lieve Marja, woorden zoals: “Mar, je waggelt” kunnen volgens mij nooit werkelijk liefdevol bedoeld zijn. Als een vorm van ietwat milde spot, misschien wel. Maar als degene, die het doel is van die woorden, zich toch wel ergens gekwetst voelt, dan zijn volgens mij die woorden niet echt liefdevol bedoeld. Misschien ben ik zelf wel een beetje té sensitief in dit opzicht, dat kan. Maar ik heb zelf té veel mensen meegemaakt die, door ondoordachte woorden die hun als het ware de grond instampten, jaren lang verdrietig en zelfs ongelukkig geweest zijn. Woorden hebben namelijk een enorme kracht: ze kunnen je blij maken, en/of ze kunnen je ellendig maken. Het omgekeerde is ook waar: je kunt, met woorden, iemand blij of verdrietig maken. Bovendien heb je, zoals Boeddha, immers`de keus, of je negatieve woorden van anderen wél of niet wilt aanvaarden. (Maar niet iedereen kan dit meteen toepassen, helaas!).
Wij kennen ook allemaal de wijze raadgeving: “Als je niets aardigs kunt zeggen, zeg dan helemaal niets.” Inderdaad, om negatief karma te vermijden! Jammer genoeg denken wij daar niet vaak genoeg aan!
Dus, Marja – volg je hart! Het gaat inderdaad om wat je VOELT – en niet om wat medemensen zeggen! Bravo!!!! Spring maar hinde ...spring!
En - HEEL HARTELIJK GEFELICITEERD MET JE VERJAARDAG!!! :-)
Wat ben ik het heel erg met Tami eens. Naarmate ik mijn sensitiviteit ontwikkel en meer voel, vraag ik me steeds meer af waarom bepaalde dingen gezegd worden. En inderdaad, waarom ze gezegd 'moeten' worden.
Gisteren nog zei ik tegen een vriendin: als mensen dit soort gedrag vertonen, heb ik eigenlijk stiekem de neiging op de 'delete' knop te drukken: ontvolg, defriend.
Tegelijk weet ik dat ik zelf me ook aan dit soort acties schuldig heb gemaakt, waarschijnlijk vaker dan ik me kan heugen.
Maar die keuze om het negatieve dan níet te ontvangen? Poe hee. Al is het maar omdat ik pas veel later merk of/hoe/dat het me heeft geraakt. Soort time-released effect.
Bedankt voor jullie leuke 'gesprek' en Marja voor je tweetje erover vandaag, november 2011.
Groet Tess!
Ha Tami en Tess,
Dank voor jullie reacties. Ja het kan hard aankomen zoiets. Toch schreef ik mijn blog daar niet over. Het ging mij in dit geval over mijn hindegevoel. Merk dat dit soort opmerkingen me niet echt raken. Wel verbazen. Ik? Waggelen?
Soms zijn mensen pijnlijk eerlijk en denken niet na over hoe het overkomt op anderen. Op de film bleek dat ze wel gelijk hebben: ik waggel.
Een reactie posten