In 1972 ging ik in mijn eentje naar het concert van Joe Cocker in de Oude Rai in Amsterdam. Ik voelde me zo trots en volwassen dat ik dit in mijn uppie ondernam. Ik stond vrij vooraan en kon hem heel goed zien. Iedereen stond op elkaar geperst en af en toe zag ik iemand flauw vallen. Ik genoot van zijn rouwe stem en de muziek. Huppelde zover het kon lekker mee.
Thuis vroeg mijn moeder met een glimlach: "En... hoe was het?" In geuren en kleuren vertelde ik mijn avontuur. Ma zei triomfantelijk: "wij waren er ook. We wilden kijken of alles goed ging en vroegern aan de portier of we binnen mochten om onze dochter te zoeken. We mochten er gratis in."
Woest was ik en zwaar teleurgesteld dat mijn volwassen onderneming gedegradeerd werd tot een uit je onder toezicht. Rende naar mijn kamer en knalde de deur achter me dicht. Ach, als ik moeder was geweest had ik dat misschien ook wel gedaan.
No comments:
Post a Comment