Heb jullie al eens eerder geschreven over de vrouw die bij de kleuterschool waar we overblijfjuf waren. Ze leerde me over de kracht van gedachten en dat heeft mijn leven veranderd. Ben haar nog steeds dankbaar. We hielden jaren contact en ze ging een andere richting op. Iets met contact met aliens en op een dag kwam ik haar en haar man tegen. Ze vertelden dat ze van Licht leefden en niet meer aten en bijna niet meer dronken. Wat een kracht... ik hou een paar uur niet eens uit. Ze vertelde heel enthousiast dat eten en drinken niet nodig was en dat je van Licht kunt leven. Ik dacht ze mediteren uren lang maar dat was niet nodig. Je hoefde je alleen maar in te stellen dat het Licht door je heen stroomt en dat is alles. Ze kookten nog wel voor hun zoon maar taalden niet naar voedsel. Ze waren flink mager maar dat waren ze vroeger ook al. Kwam ze af en toe tegen op feestjes waar ze zich tegoed deden aan chips. Wilde ze niet meteen aanvallen met wat iedereen dacht maar ze zeiden zelf al: "Af en toe mogen we op feestjes ons zelf wel iets toestaan."
Op een gegeven moment werd hij zo mager dat ik bang was dat zijn onderkaak er af zou vallen. Een eng gezicht. Hij was slap en kon niet meer werken maar zij was lekker actief met van alles bezig en werkte gewoon in het ziekenhuis op het kantoor. Ik zei: "Piet, nou wordt het toch es tijd dat je wat gaat eten. Je bent echt veel te mager. Je lijkt wel een skelet." Normaal ben ik niet zo confronterend maar had het gevoel dat ik wel iets moest zeggen. Hij lachtte dankbaar en trots dat zijn kaak bijna loshing van het Licht dat hij absorbeerde en ik hield verder mijn mond.
Een tijdje later liep ik door het Vondelpark en tot mijn schrik sprongen Piet en Lenie ineens uit de bosjes. "Marja, Marja... sssst... " en ze keken angstig om zich heen of niemand ons zag. "Wat is er aan de hand?'' "Wil jij iets voor ons doen, het is heel belangrijk!" "Wat dan?" "Wil jij de directeur van het spiritueel centrum volgen? Hij deugt niet en we willen hem ontmaskeren. Hij herkent ons en dat is lastig. Jou kent ie niet dus zal het niet zo opvallen. Hij heeft ook een café in het centrum en als je daar wat gaat drinken kun je 'm uithoren." Ik stond bijna te tollen van verbijstering. "Het spijt me maar dat is niets voor mij. Je kunt beter een detective inhuren." Zo dankbaar was ik nou ook weer niet. Ze doken onverrichter zaken de bosjes weer in en ik liep weer door.
Krijg ineens erge trek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten