zaterdag 29 oktober 2011

Bij BewustZijn komen

Begin jaren tachtig demonstreerden we bij Krasnapolsky op de Dam in Amsterdam tegen de Centrumpartij. Zij zaten daar te vergaderen. Enorme beveiligingsmannen stonden voor Krasnapolsky de boel in de gaten te houden. Ze gaven de Hitlergroet. We liepen Kras binnen en een vriendelijke politievrouw met een hond vond dat we groot gelijk hadden. Ze deelde zelfs haar beker koffie met mij en we hadden een hartelijk gesprek. Plots hoorden we dat er door haar mobilofoon geroepen werd: "Aanvalluuh"...
Op dat zelfde moment veranderde haar blik en gaf ze haar hond een bevel. Ik had haar beker koffie nog in mijn hand en de koffie klotste er overheen want ik moest het op een lopen zetten. Tot aan hotel de Rode Leeuw aan het Rokin bleef ze achter me aan rennen. Ik was totaal geschokt. Hoe was het mogelijk dat iemand waarmee je net een fijn gesprek mee hebt, het volgende moment haar hond tegen je opzet?
Er moet ergens een klik in haar hoofd om zijn gegaan op het moment dat ze het bevel kreeg. Ze dekte haar bewustzijn in één klap toe.

Tijdens een training Integriteit werd een politieman wakker. Hij realiseerde zich wat hij had gedaan. Jaren daarvoor bracht hij bij de marechaussee uitgeprocedeerde asielzoekers terug naar hun land. Ze zouden daar veilig zijn volgens de regering. Hij en zijn collega werden gefêteerd op diners. De mensen die ze terugbrachten werden soms gearresteerd bij aankomst. Hij had er nooit iets over verteld bij terugkomst en had er ook niet zo bij stilgestaan. Nu kwam hij bij bewustzijn.

Jaren geleden zat ik met een grote groep mensen in een retraite. Een vrouw werd door iets wat zij opmerkte door de leraar aangevallen en vernederd met woorden. Ik voelde een enorme woede in me opkomen en wilde er iets van zeggen. Ik deed het niet. Uit angst verdoofde ik mijn bewustzijn. Als ik er aan terug denk voel ik weer de pijn van mijn zwijgen en zo heb ik er nog wel een aantal voorbeelden uit mijn eigen leven.

Ik zie politici en bankdirecteuren draaien en recht praten wat krom is. Ook leidinggevenden moeten vaak acties doorgeven waar ze het zelf niet mee eens zijn. Doe je het of doe je het niet? Dat is de vraag.
Mijn vader weigerde ooit een baan bij Fokker. Hij moest stoelen in vliegtuigen stofferen en zou veel meer verdienen dan in de baan die hij toen had. Dat hij ook gevechtsvliegtuigen moest stofferen weerhield hem ervan. Hij verdiende tot zijn vijfenzestigste het minimumloon. Liever dat dan zijn ziel verkopen.

Ego en angst overwoekeren de onschuld en integriteit. De ware ziel wordt onzichtbaar en monddood gemaakt. Zoals ik af en toe nog de pijn voel van mijn zwijgen toen, zal men ooit de pijn voelen als men weer bij bewustzijn komt.

Het gaat niet om schuldgevoel maar in plaats van uit angst en benepenheid en macht, uit liefde en compassie keuzes te maken.  We kunnen elk moment op nieuw beginnen. Vroeg of laat komen we weer bij BewustZijn.




Uit: 'Niets meer te bewijzen'

2 opmerkingen:

Alex zei

Hoi Marja! Mooi, deze. Soms betrap ik mezelf er ook op dat mijn ego de deur weer eens heeft dichtgesmeten. "Voel ik me eigenlijk wel happy?"; dat is altijd mijn testje. Want voel ik me niet happy, dan ben ik niet bij bewustzijn. Zo simpel is het eigenlijk.

Groetjes, Alex

hans vegter zei

Hoi Marja,--heb met plezier jouw boek gelezen, maar je hebt zeker
genoeg bizondere ervaringen om een tweede boek te schrijven, wat het eerste nog overtreft! Dit is wel een heel bizonder metamorfose van
die agente die eerst haar koffie met je deelt, en op het signaal
door haar mobilofoon letterlijk een draai van 180 graden maakte-inderdaad, bewustzijn wie je bent en welke keuzes je vandaaruit maakt...als dat ondergesneeuwd raakt