Mijn vader was een zwijger. Hij kreeg de kans niet want mijn moeder was een prater en wat voor één. Nu zat ik met hem in de auto en ik had de neiging de ruimte vol te praten. Goede oefening voor me om dat niet te doen. In het begin moest ik op mijn ademhaling letten, rustig ademen en Mar, hou je in.
Het ging steeds makkelijker en de stilte was comfortabel. Dan na een minuut of vijf hoorde ik wat gebrom naast me... het gebrom ging over in gekuch en daar kwam de eerste zin en na die eerste zin volgden er meer. En ja hoor, verhalen over zijn leven kwamen los. Stilte loont.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten