Een paar weken geleden werd ik zestig en mijn geliefde is achtenzestig. Als we bedenken dat we over tien jaar zeventig en achtenzeventig zijn en hoe snel de laatste twintig jaar zijn gegaan is het even slikken. Als je niet uitkijkt is het leven in een poep en een scheet voorbij. Tijd om de tijd onder de loep te nemen. Tijd is relatief zei Einstein al en zo is het ook. Doordat ik weet dat onze zielen oneindig zijn heb ik alle tijd van de wereld.
Maar als je daar niet zo van overtuigd bent, zoals mijn geliefde, en je wil dat de tijd stil staat dan moet je of naar de tandarts voor een wortelkanaalbehandeling of naar een slechte film of mediteren. Dan maar beter mediteren.
Als ik mediteer dan lijkt een half uur een heel uur of langer. Dus van de week spraken we af heel vroeg te mediteren en dan op te staan want dan is de dag ook veel langer. Het is voor mijn geliefde heel wat want dat heeft ze nooit eerder gedaan. We zaten om half zeven rechtop in bed, twee kussens achter onze rug. Voor de eerste keer begonnen we met vijf minuten en ze viel meteen in slaap, tja dan is de tijd zo om. Ach dat heb ik ook nog wel es en ik heb de beste en meest verstokte meditateurs wel eens flink weg zien vallen. Gewoon weer opnieuw beginnen, we hebben alle tijd van de wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten