Ik werd geconfronteerd met acties waarbij ik mensen verdriet had gedaan en voelde hun verdriet diep in mijn hart. Nu waren die acties in mijn droom zeer herkenbaar maar toen ik wakker werd herkende ik ze niet. Toch kan ik me levendig situaties herinneren wanneer ik in het echt anderen verdriet deed. In mijn droom wist ik dat er later ook mensen aan de beurt zouden komen die wel blij zijn geweest met mijn wat liefdevollere acties... we moesten echter eerst door de pijn heen en dat was heftig. Na het verdriet delen en de pijn en de huilbuien kwam de verzoening.
Ik zag mensen die ik vaag herkende en die nu ouder waren en als we alles samen hadden gezien en gevoeld omhelsden we elkaar en dat was heerlijk en bevrijdend en we werden samen jonger. Zo vermoed ik dat het ongeveer zal gaan als we zijn gestorven en ons levensboek inzien. Het was zo echt en levendig dat ik het nog zo voor me kan halen en de gezichten kan zien.
Voel nog hoe het voelde en hoe mooi en heftig ook de pijn was en dat dat er helemaal bij hoorde. Dit geeft weer een hoop inspiratie voor nieuwe schrijfsels, overdenkingen en voelen. Voor we bij de mooie situaties terecht kwamen werd ik wakker dus die heb ik niet meer kunnen dromen. Toch voel ik ze ook. Wat een rijk en magisch leven. De 'Dag des Oordeels' hoeven we niet te vrezen maar kunnen we met liefde tegemoet zien! De pijn kunnen we wel aan en als we ons nu al bewust zijn wat we naar anderen doen, kunnen we meteen een andere richting kiezen.
PS: Net muis gered van onze kat... Dat levert later een verzoening met boze kat op en een dankbare hug van de muis. Je kunt 't niet altijd iedereen naar de zin maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten