In het ziekenhuis werd me gevraagd of ik therapie wilde omdat ik mijn vrouwelijkheid zou verliezen. Mijn vrouwelijkheid verliezen? Hoe kan dat nou? Het bleek dat veel vrouwen dat gevoel hebben als de baarmoeder eruit gaat. Nu was ik al over de kinderenkrijgleeftijd heen en heb ik ze ook nooit gewild dus dat is andere koek. Als je die verlangens hebt dan is dat "ding" van onschatbare waarde en is het verlies ervan een drama.
Voor mij was het alleen maar een opluchting. Geen pijn meer, geen last meer.
Een vrouw van in de zeventig vertelde me dat ze een heel ritueel deed om afscheid te nemen van haar baarmoeder die haar drie kinderen had gedragen. Ik was stomverbaasd. Waarschijnlijk ben ik op dat punt weer erg nuchter terwijl ik toch als 'zweefteef' te boek sta bij sommigen.
Het verlies van vrouwelijkheid is natuurlijk maar een idee. Wat is nou vrouwelijkheid? Dat is wat we er zelf van maken. Natuurlijk ben ik een vrouw en jij misschien een man of ook een vrouw... ik schreef hier eerst het lichaam liegt niet maar dat blijkt niet te kloppen. Als we echter onze waarde daaraan moeten ontlenen is het wel interessant om eens dieper te duiken dan het vrouwelijke en mannelijke in ons en wat daaronder zit.
Weet nog dat ik voor het eerst met een vriendin thuis kwam. Mijn moeder vroeg enigszins cynisch: "Wie is nou het mannetje en wie het vrouwtje?". We zijn er nooit achter gekomen en het maakte ons ook niet uit. Het was de verwarring van mijn moeder die er per sé een label op wilde plakken en het alleen zo kon snappen. Nu blijk ik mannelijke trekjes te hebben. Ik zelf merk het niet maar het zit 'm in het aan en uit doen van mijn shirtjes en hoe ik mijn jas aandoe. Dat was zelfs mijn vader al opgevallen toen ik kind was. Sommige dingen gaan van nature maar andere zaken zijn aangeleerd.
Zo zaten dames vroeger vaak met de benen over elkaar, rug recht, sigaretje in de houding. Ik dacht dat dat een volwassen pose was die je vanzelf aangemeten kreeg na je eenentwintigste, totdat mijn eerste vriendje het me wilde leren. Mijn moeder zat er ook altijd zo bij tot ze voor het eerst een broek aandeed. Ineens zag ik haar wijdbeens met haar ellebogen op de knieën en sigaret losjes tussen de vingers. Wist niet wat ik zag... Wat is nou mannelijk en wat is nu vrouwelijk? Wat is aangeleerd en wat niet?
Ben wat afgedwaald van de baarmoeder, toch is dit wel even relevant in dit verhaal. Laat je nooit aanpraten dat je je vrouwelijkheid zou verliezen omdat je je baarmoeder kwijt raakt. Verwerk eventueel verdriet, maar blijf lekker jezelf voor zover we onszelf zijn. Ben wel benieuwd hoe onze maatschappij er uit zou zien als we al ons aangeleerde gedrag zouden laten varen. Misschien zijn we over een paar honderd jaar allemaal androgyn, wel zo makkelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten