Wat zie ik?

Vijf jaar geleden maakte ik deze foto voor de cover van mijn eerste boek: 'Gedachtenkracht' op de Prinsengracht in Amsterdam. Ik zocht naar planten die uit steen groeiden of tussen steen door. Als teken van kracht en het vermogen om het licht te zoeken en te vinden ook in moeilijke omstandigheden. Al snel vond ik heel wat voorbeelden en uiteindelijk werd dit het plaatje. Daar kreeg ik heel wat reacties op en wel heel verschillende.
Wat ik bijvoorbeeld helemaal niet had gezien was het gat in het steen en de trap. De één zag het gat als het donkere gat waar ik uit was gekropen en de ander zag de trap waar ik op was geklommen na mijn depressie. Weer een ander vond het een hoog Libelle gehalte hebben. Ik was alleen gefocust op de plant die zich tussen het steen had gewurmd om naar het licht te komen.

Daarnet plaatste ik op facebook een foto van een naderende onweersstorm. Daar ben ik gek op... het onheilspellende zwart dat dreigend dichterbij komt... de spanning van de naderende flitsen en knallen en de gigantische regenval terwijl ik lekker droog voor het raam sta. Eén reactie was van iemand die door een bliksemaanval door de telefoon een tijd niet meer kon horen en waarbij alle apparaten in huis kapot waren. Ik herinner me zelf een boek van een man die door de bliksem werd geraakt en een verlichtende bijna doodervaring kreeg. Een ander reageerde dat onder mijn opmerking: 'Ik ben dol op onweer' vast een diepere laag zat waar ik nog veel meer over zou schrijven. Eerlijk gezegd was die diepere laag er niet en ging het mij alleen om het moment voor de storm. Niets meer en niets minder. Toch zette juist zijn reactie me aan tot het schrijven van dit blog.

Iedereen ziet en voelt iets anders in een beeld of situatie. Als mijn vriendin na een feest zegt: Wat had Piet een mooi shirt aan, heb ik dat gemist. Ik zie die details niet. Zo zien we allemaal de mensen en de wereld om ons heen totaal anders, vanuit onze ervaring en gevoelens en angsten en voorkeuren. Heb al eens eerder geschreven over de kleurexpert die me erop attent maakte dat mijn afkeer van roze te maken had met een beladen gebeurtenis in het verleden waar ik nooit meer aan had gedacht.

Zo werkt het ook met namen. Een naam uit het verleden met een beladen historie kan een mooie vriendschap in het heden kosten omdat ergens op de achtergrond het gevoel heerst dat mensen met zo'n naam niet deugen. Onzin natuurlijk maar het is goed om het ons bewust te zijn. Waarom vind ik iets mooi of lelijk? Wat zie ik nu eigenlijk echt?
Heb ooit geleerd om naar de ziel van mensen te kijken, recht door alle uiterlijkheden heen. Dat heeft z'n voordelen waardoor ik de diepere lagen zie en weet dat in elk mens iets heel moois zit. Sommigen voelen dat en voelen opeens dat er meer in ze zit dan ze dachten. Anderen voelen zich juist niet gezien in waar ze graag in gezien zouden willen worden. Weer een ander denkt dat ik aan het flirten ben... dat heeft me trouwens wel mijn geliefde Quiny opgeleverd, toen ik dansend naar haar derde ook keek dacht ze dat ik iets met haar wilde.  Men heeft gelijk... overal zit meer achter dan we op het eerste gezicht denken.



Het boek 'gedachtenkracht' is nu in herziene versie uitgekomen als 'Placebo's en Fluitende Fietsen' zie www.marjaruijterman.nl