Ook ik zing het mee in de auto. Wat zingen we eigenlijk? Niet kunnen leven zonder wie of wat?
Als we niet kunnen leven zonder jou, wat moeten we dan? Dan zijn we totaal afhankelijk van een ander. We hebben ons totaal overgeleverd. Ook ik heb het vaak gedaan. Avonden gewacht tot mijn geliefde me weer belde. Niet van de telefoon weg durven gaan voor het geval dat... Er waren toen nog geen mobieltjes die je mee kon nemen dus bleef ik zo veel mogelijk thuis.
Als we vervulling zoeken bij een ander, blijven we altijd onvervuld.
Het is gevaarlijk om vanuit een leeg gevoel verliefd te worden. Dan verwachten we dat de ander ons zal vullen. Wat gebeurt er met ons als de ander daar niet aan voldoet? We zijn weer leeg met alle gevolgen van dien.
We zoeken naar vervulling en naar identiteit.
Iemand vertelde mij; Ik heb zo`n goede relatie, mijn vriendin is éne helft en ik de andere. Samen zijn we één. De relatie is gestrand. Wat bleef er van hem over?
Ik ben het bedrijf, moesten de werknemers bij een groot concern denken. Men voelde zich het grote concern en identificeerde zich helemaal met het bedrijf. Er waren mensen bij die er dertig jaar werkten en zich met hart en ziel verbonden voelden. Ze verwachtten tot hun pensioen te blijven. Toen kwam de grote catastrofe. Een gesprekje van tien minuten en ze konden gaan. Het grote gat. Wie ben ik als ik "het concern" niet meer ben? Als ik mijn geliefde verlies?
Marijke was vijfenvijftig jaar en getrouwd met de bank. Geen relatie, geen kinderen, de bank was alles voor haar. Al haar vrienden had ze bij de bank. Op een dag was er een vergadering over de toekomst van het bedrijf. Een presentatie liet zien waar iedereen zou worden geplaatst. Toen ze opmerkte dat ze zich zelf niet meer terugvond in de nieuwe opzet, antwoordde de leidinggevende: goh, tja, eehh... ben ik vergeten. Jouw functie is komen te vervallen. Marijke kreeg een hartinfarct en moest opnieuw leren leven.
Je hebt jezelf totaal overgeleverd aan het bedrijf. Er is niets mis met loyaliteit en enthousiasme, maar het bedrijf zijn? Steeds meer mensen komen erachter dat je meer bent dan de éne helft in een relatie, of een werknemer van, of vul zelf maar in.
Als kind lag ik in bed te bedenken wie ik nou was. Ik was Marja, een kind, deel van de familie, woonde in de Pijp, in Amsterdam, in Nederland, Europa enzovoort. Het gaf me een veilig gevoel iemand te zijn.
Waar houden wij ons allemaal aan vast? Stel dat er niets meer is om ons aan vast te houden? Wat blijft er over? Angstig idee? Probeer het maar eens. Ooit moest ik alles loslaten wat ik nog vasthield. Alle zekerheid. Een diep zwart gat zag ik voor me. Uiteindelijk sprong ik en viel dieper en dieper. Tot mijn verbazing kwam ik zacht terecht. Heel rustig en stil, zacht en licht, niets engs aan. Integendeel, er was oneindig licht en gek genoeg, juist diepe verbinding met alles in het universum.
Durf in het diepe te duiken. Laat alles los waar je je aan vasthoudt.
Is het niet heerlijk om vanuit je ware zelf je nieuwe geliefde tegemoet te treden en je werk te doen?
We zijn geen gat dat moet worden opgevuld, we zijn liefde, licht en energie.
Tips!
Betrap je jezelf erop dat je weer zit te wachten?
Stel je jezelf afhankelijk op?
Denk je dat je niemand bent zonder de ander?
Denk je dat er niets van je overblijft zonder werk?
Stop er mee. Nu! Droog je tranen en ga er opuit. Ontmoet mensen, ga naar lezingen, lees boeken waar je wat aan hebt, en neem alles letterlijk wat in dit boek staat.
Je bent meer dan de helft van een stel.
Je bent meer dan je baan.
Je bent meer dan je lichaam.
We are the world...
Uit 'Placebo's en fluitende fietsen'.
2 opmerkingen:
Geweldig!!! En helemaal waar!!
Hoi Marja,
Wat weet je mij toch te raken. mijn wachten, mijn verwachten tot de weg zich zal openen. Nodeloos wachten? of ben ik gewoon een reiziger, die op dit moment in mijn leven, niet verder moet kijken dan de bocht die voor mij ligt. Wanneer ik gewoon onderweg mag zijn, hoef ik mijzelf niets steeds af te vragen wat de ander van mij denkt, van mij verwacht. Er komt, vast een moment dat ik los kan laten, wat mij nu zekerheid biedt. Ik ben onderweg, en dat is al genoeg voor nu, daar kan ik tevreden mee zijn. Zoals jij schrijft "We zijn geen gat dat moet worden opgevuld, we zijn liefde, licht en energie". Ik ga je tips meenemen, op mijn weg. "Stop er mee. Nu! Droog je tranen en ga er op uit" mooie opdracht!
Joke
Een reactie posten