Mijn oma en opa liepen ooit op de Albert Cuijpmarkt in Amsterdam toen een dame niet goed werd en de politie was er ter plekke bij. Oma en opa stonden er geschokt bij te kijken. Ze vertelden het ons in geuren en kleuren toen ze thuiskwamen. Het bleek een scene voor een advertentie om bij de politie te werken en ze stonden met z'n tweetjes pontificaal op die foto. Hij stond maandenlang flink groot in alle kranten.
Toen mijn oma en opa al een paar jaar waren gestorven zaten mijn moeder en ik op de bank de krant te lezen en ineens gooide ze de krant met een kreet van zich af. Daar stond weer die advertentie, net nadat ze in zichzelf aan mijn oma vroeg: "Wanneer krijg ik nou eens een teken?" Die foto stond al jaren niet meer in de krant en nu plotseling was ie daar weer.
Maar goed... mijn moeder was dood en ook wij hadden afgesproken. Vlak na haar overlijden werd ik overspoeld met golven van liefde. Het was zo heftig dat ik de auto aan de kant moest zetten om ze op te vangen. Het was alsof ik warm water golven door me heen voelde gaan met zoveel kracht dat mijn adem er van stokte. Het was zalig. Eén lamp ging uren aan en uit. Ook als ik hem uit zette dan begon ie nog licht aan en uit te geven. Mijn geliefde die nogal nuchter is was er ook van onder de indruk. Toen ik aan de telefoon zat met iemand waar mijn moeder ook dol op was ging ie het hele uur te keer tot ik had opgehangen.
Op een dag zo'n drie maanden na haar overlijden kwam ik op een bijeenkomst van spirituele mensen toen één van hen me vroeg of ze me een reading mocht geven. Altijd nieuwsgierig mocht dat natuurlijk en ja hoor... mijn moeder... het kon niet missen. Ze stond van ongeduld te trappelen om met me in contact te komen dus deze gelegenheid liet ze zich niet ontgaan. Het medium vertelde zoveel over mijn moeder dat ik er wel drie bladzijden van vol typte later. Het klopte van A tot Z en wat ik niet wist kon mijn vader later bevestigen. Ze had zelfs gezien dat mijn vader en ik een heel grote vreemde salade hadden gegeten ergens. Dat klopte... ik ben wel wat gewend wat salades betreft maar mijn vader was verbijsterd over de vreemde macrobiotische salade van superformaat die we aten bij de Bolhoed op de Prinsengracht. Zo kan ik nog wel even doorgaan maar dat zal ik jullie besparen.
Een paar jaar later belde mijn vader me totaal overstuur op. "Marja, mijn hemd lag vanmorgen dichtgeknoopt over de stoel en dat doe ik nooit.. ik hang m altijd los over de leuning!!!" Hij was inmiddels al zo'n drie-en-negentig dus ik dacht dat zal ie wel vergeten zijn. Hij drukte me op het hart dat dat niet het geval was. Mijn vader doet al jaren alles op de zelfde manier zonder één uitzondering. Al kijkt ie naar het mooiste programma en geniet ie met volle teugen: om kwart voor elf gaat de televisie uit en gaat ie naar bed. Voor alles heeft ie een plek, op de zelfde manier, dezelfde tijd. Dat heb ik niet van hem geërfd moet ik zeggen.
Die nacht erop was ik alleen thuis. Mijn vriendin was op reis en om een uur of één lag ik na te denken over wat er was gebeurd. Natuurlijk had ie toch zijn hemd over zijn hoofd uit getrokken. Ik zag de spirit van mijn moeder niet met al die knoopjes bezig. Op dat moment hoorde ik vlak bij mijn hoofd op de muur kloppen. Ik keek op en dacht... het zal de buurman wel zijn. Even later weer... maar dit keer driftiger... ook mijn hart ging sneller kloppen maar weer stelde ik mezelf gerust: de buurman, oud huis... Een paar minuten later ging het licht in de kamer vol op. Nu stond ik meteen naast mijn bed en riep in de wilde weg: "Wegwezen allemaal!!! Laat me slapen!" Mijn hart ging wild te keer en het duurde lang voor ik in slaap viel. De volgende dag belde ik het medium die ik al eerder had ontmoet.
Ze vertelde me dat mijn moeder inderdaad contact zocht... ze had niet die knoopjes van mijn vader op haar geweten maar ze deed er wel alles aan om een boodschap door te geven. Ze wilde het niet via het medium doen maar rechtstreeks met mij. "Hoe dan?" vroeg ik het medium. Ze zei dat ik kon gaan mediteren en me open stellen of misschien automatisch schrijven. Dat had ik wel eens geleerd maar daar kwam nooit veel uit. Die dag deed ik alles om me open te stellen maar er gebeurde niets en ik werd ongeduldig. Belde het medium weer en vroeg haar of ze een telefonische sessie met me wilde doen. Ze woont bij Breda dus een flink eind van Amsterdam. We spraken de volgende dag om half elf in de ochtend af. Ik zat in mijn tuinhuis/kantoortje en had me nog niet aangekleed. Wie zag me?
Het medium vertelde dat mijn moeder al om zeven uur bij haar was en dat ze had gezegd: "Nog even geduld ik heb pas om half elf met Marja afgesproken!" Mijn moeder bleef in de buurt. Nu had mijn moeder nooit veel geduld. In juni kreeg ik al mijn verjaardagscadeau om dat ze niet tot augustus kon wachten. Om zes uur 's ochtends was ze aangekleed en om half acht zag het huis er piekfijn uit, mocht er iemand komen.
Het medium zei: "Je moeder zegt dat je je haar wel eens mag doen... en dat je nog moet douchen..." tja, dat vond mijn moeder maar niets als iemand lekker 's ochtends uitsliep of er nog niet tiptop uit zag. Toen vroeg ze of ik deze weken een directeur van een bedrijf had gecoacht terwijl ik mijn moeder had gebruikt om mijn punt te maken. De man was totaal van slag geweest. Ik dacht na... het was een tijdje geleden dat ik directeuren had gecoacht en ik kon me niet herinneren dat ze nu zo van slag waren en dat ik mijn moeder had gebruikt. Ze voegde er nog aan toe: "De man heeft een flink lange baard!" Ai! Die avond ervoor had ik in een café gezeten met een vriend die directeur is van een bedrijf. Samen met zijn vrouw... die twee kregen ruzie en ik had gezegd: "Als je zo doorgaat ben je net mijn moeder en stop je niet meer met praten... en je vrouw zegt straks niets meer... jullie groeien uit elkaar!" Hij was erg van slag en zei die avond niets meer en ja hoor... hij heeft een erg lange baard!
Oei! Ja ik gebruik mijn moeder wel vaker. Ze levert zoveel verhalen op en zoveel voorbeelden dat ik haar nog wel eens in lezingen gebruik. Zowel wat ze geweldig deed als wat niet zo leuk was. Ik vroeg aan het medium wat ze daar van vindt. "Ze vindt het geweldig! Als je haar maar gebruikt... ze wil je dolgraag helpen met je werk... ze zegt dat ze in haar leven een karikatuur van zich zelf is geworden en dat ze nu inzicht en overzicht heeft." Tijdens mijn leven had ik er niet aan moeten denken dat mijn moeder zich bemoeide met mijn werk. Ze zei regelmatig wat schamper: "Wat jij doet heb ik mijn leven lang gratis gedaan!" Nu vind ik het geweldig dat ze zich met mijn werk bemoeit. Ze zat altijd op bankjes in het park en kwam regelmatig mensen tegen die depressief waren. Dan zei ze: "U depressief? Wat moet ik dan die dertig familieleden heeft verloren in de gaskamers? Ik ben positief en als ik het kan, kunt u het ook! Stop er mee... ga een bos bloemen halen en geef die aan iemand die het nodig heeft en ga lekker op reis met je geld!" Haar directheid en haar strenge uitstraling hadden flink effect op mensen. Ze zei ooit eens toen ze met een vriendin mee was naar haar werk in een psychiatrische inrichting tegen één van de bewoners: "Lekker makkelijk hè... hoef je niet voor jezelf te zorgen. Geen verantwoording nemen. Doe iets en ga je leven leven! ik had je wel aangepakt" De vrouw antwoordde: "Als u hier had gewerkt was ik hier allang uit geweest." Tja, ze was niet op haar mondje gevallen die moeder van mij.
Dus dit kon ik goed plaatsen. Maar ja... waarom had ze nu contact gezocht? Het bleek dat ze mijn vader in de gaten hield. Die woonde nog alleen en hij redde zich prima zei hij altijd. Maar zij zag dat hij het bijna niet meer aankon en zich groot hield. Ze wilde dat er meer zorg voor hem kwam en dat hij een alarm zou krijgen voor als ie zou vallen. Dat er meteen hulp zou komen.
Natuurlijk heb ik daar voor gezorgd en hij kreeg meer hulp en alarm. Mijn vader gaf toe dat hij het moeilijker had dan hij aangaf. Een jaar later viel hij toen ik in Frankrijk was, drukte op het alarm en de ambulance nam hem mee naar het ziekenhuis. Mijn moeder still rules:)
Mijn vader is inmiddels ook overleden. Hij was niet bang te sterven en wist op het laatst dat de ziel het lichaam verlaat en dat mijn moeder op hem wacht. We hebben natuurlijk afgesproken... en inmiddels heb ik mijn vader heel even gezien. Zomaar op straat zweefde hij naast me. Heel jong en stralend.
Lees ook: Het verdriet van mijn moeder en Dat wat we willen beschermen blijkt onze grootste kracht te zijn.
Een paar jaar later belde mijn vader me totaal overstuur op. "Marja, mijn hemd lag vanmorgen dichtgeknoopt over de stoel en dat doe ik nooit.. ik hang m altijd los over de leuning!!!" Hij was inmiddels al zo'n drie-en-negentig dus ik dacht dat zal ie wel vergeten zijn. Hij drukte me op het hart dat dat niet het geval was. Mijn vader doet al jaren alles op de zelfde manier zonder één uitzondering. Al kijkt ie naar het mooiste programma en geniet ie met volle teugen: om kwart voor elf gaat de televisie uit en gaat ie naar bed. Voor alles heeft ie een plek, op de zelfde manier, dezelfde tijd. Dat heb ik niet van hem geërfd moet ik zeggen.
Die nacht erop was ik alleen thuis. Mijn vriendin was op reis en om een uur of één lag ik na te denken over wat er was gebeurd. Natuurlijk had ie toch zijn hemd over zijn hoofd uit getrokken. Ik zag de spirit van mijn moeder niet met al die knoopjes bezig. Op dat moment hoorde ik vlak bij mijn hoofd op de muur kloppen. Ik keek op en dacht... het zal de buurman wel zijn. Even later weer... maar dit keer driftiger... ook mijn hart ging sneller kloppen maar weer stelde ik mezelf gerust: de buurman, oud huis... Een paar minuten later ging het licht in de kamer vol op. Nu stond ik meteen naast mijn bed en riep in de wilde weg: "Wegwezen allemaal!!! Laat me slapen!" Mijn hart ging wild te keer en het duurde lang voor ik in slaap viel. De volgende dag belde ik het medium die ik al eerder had ontmoet.
Ze vertelde me dat mijn moeder inderdaad contact zocht... ze had niet die knoopjes van mijn vader op haar geweten maar ze deed er wel alles aan om een boodschap door te geven. Ze wilde het niet via het medium doen maar rechtstreeks met mij. "Hoe dan?" vroeg ik het medium. Ze zei dat ik kon gaan mediteren en me open stellen of misschien automatisch schrijven. Dat had ik wel eens geleerd maar daar kwam nooit veel uit. Die dag deed ik alles om me open te stellen maar er gebeurde niets en ik werd ongeduldig. Belde het medium weer en vroeg haar of ze een telefonische sessie met me wilde doen. Ze woont bij Breda dus een flink eind van Amsterdam. We spraken de volgende dag om half elf in de ochtend af. Ik zat in mijn tuinhuis/kantoortje en had me nog niet aangekleed. Wie zag me?
Het medium vertelde dat mijn moeder al om zeven uur bij haar was en dat ze had gezegd: "Nog even geduld ik heb pas om half elf met Marja afgesproken!" Mijn moeder bleef in de buurt. Nu had mijn moeder nooit veel geduld. In juni kreeg ik al mijn verjaardagscadeau om dat ze niet tot augustus kon wachten. Om zes uur 's ochtends was ze aangekleed en om half acht zag het huis er piekfijn uit, mocht er iemand komen.
Het medium zei: "Je moeder zegt dat je je haar wel eens mag doen... en dat je nog moet douchen..." tja, dat vond mijn moeder maar niets als iemand lekker 's ochtends uitsliep of er nog niet tiptop uit zag. Toen vroeg ze of ik deze weken een directeur van een bedrijf had gecoacht terwijl ik mijn moeder had gebruikt om mijn punt te maken. De man was totaal van slag geweest. Ik dacht na... het was een tijdje geleden dat ik directeuren had gecoacht en ik kon me niet herinneren dat ze nu zo van slag waren en dat ik mijn moeder had gebruikt. Ze voegde er nog aan toe: "De man heeft een flink lange baard!" Ai! Die avond ervoor had ik in een café gezeten met een vriend die directeur is van een bedrijf. Samen met zijn vrouw... die twee kregen ruzie en ik had gezegd: "Als je zo doorgaat ben je net mijn moeder en stop je niet meer met praten... en je vrouw zegt straks niets meer... jullie groeien uit elkaar!" Hij was erg van slag en zei die avond niets meer en ja hoor... hij heeft een erg lange baard!
Oei! Ja ik gebruik mijn moeder wel vaker. Ze levert zoveel verhalen op en zoveel voorbeelden dat ik haar nog wel eens in lezingen gebruik. Zowel wat ze geweldig deed als wat niet zo leuk was. Ik vroeg aan het medium wat ze daar van vindt. "Ze vindt het geweldig! Als je haar maar gebruikt... ze wil je dolgraag helpen met je werk... ze zegt dat ze in haar leven een karikatuur van zich zelf is geworden en dat ze nu inzicht en overzicht heeft." Tijdens mijn leven had ik er niet aan moeten denken dat mijn moeder zich bemoeide met mijn werk. Ze zei regelmatig wat schamper: "Wat jij doet heb ik mijn leven lang gratis gedaan!" Nu vind ik het geweldig dat ze zich met mijn werk bemoeit. Ze zat altijd op bankjes in het park en kwam regelmatig mensen tegen die depressief waren. Dan zei ze: "U depressief? Wat moet ik dan die dertig familieleden heeft verloren in de gaskamers? Ik ben positief en als ik het kan, kunt u het ook! Stop er mee... ga een bos bloemen halen en geef die aan iemand die het nodig heeft en ga lekker op reis met je geld!" Haar directheid en haar strenge uitstraling hadden flink effect op mensen. Ze zei ooit eens toen ze met een vriendin mee was naar haar werk in een psychiatrische inrichting tegen één van de bewoners: "Lekker makkelijk hè... hoef je niet voor jezelf te zorgen. Geen verantwoording nemen. Doe iets en ga je leven leven! ik had je wel aangepakt" De vrouw antwoordde: "Als u hier had gewerkt was ik hier allang uit geweest." Tja, ze was niet op haar mondje gevallen die moeder van mij.
Dus dit kon ik goed plaatsen. Maar ja... waarom had ze nu contact gezocht? Het bleek dat ze mijn vader in de gaten hield. Die woonde nog alleen en hij redde zich prima zei hij altijd. Maar zij zag dat hij het bijna niet meer aankon en zich groot hield. Ze wilde dat er meer zorg voor hem kwam en dat hij een alarm zou krijgen voor als ie zou vallen. Dat er meteen hulp zou komen.
Natuurlijk heb ik daar voor gezorgd en hij kreeg meer hulp en alarm. Mijn vader gaf toe dat hij het moeilijker had dan hij aangaf. Een jaar later viel hij toen ik in Frankrijk was, drukte op het alarm en de ambulance nam hem mee naar het ziekenhuis. Mijn moeder still rules:)
Mijn vader is inmiddels ook overleden. Hij was niet bang te sterven en wist op het laatst dat de ziel het lichaam verlaat en dat mijn moeder op hem wacht. We hebben natuurlijk afgesproken... en inmiddels heb ik mijn vader heel even gezien. Zomaar op straat zweefde hij naast me. Heel jong en stralend.
 |
| Bijschrift toevoegen |
Lees ook: Het verdriet van mijn moeder en Dat wat we willen beschermen blijkt onze grootste kracht te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten