We zijn wijzer dan we denken...

Al jaren zag ik goeroe's op podia, die de mooiste en diepste wijsheid verkondigden. Leraren in Zen en andere meditatie-methoden, therapeuten die geweldig werk verzetten en mensen weer terug bij hun essentie kregen. Alleen: als sommigen van het podium, het zenkussentje of de therapeutenstoel afkwamen, bleef er niet veel van ze over. Hoe is dat mogelijk? Ik vond het een vreemd fenomeen. Een Zenlerares zei letterlijk tegen me dat ze niets waard was, terwijl ze net nog op haar Zenkussen magisch zat te Zijn. De teacher bij een meditatieschool vertelde me dat ze in het dagelijks leven niets durft te ondernemen. Op een dag wist ik het: het is een vergissing. Ze voelden op het 'podium' dat ze totaal geïnspireerd waren en een instrument van het universum. Als ze van 'het podium' afkwamen dachten ze dat die verbinding weg was. Dat was natuurlijk niet zo want die verbinding is nooit weg. Doordat ze het dachten voelden ze de verbinding ook niet meer. Een kwestie van de kracht van gedachten.

Het fenomeen fascineerde me en ik bedacht me dat het ook andersom kan. Mensen die totaal niet met dit soort dingen bezig zijn op een goeroestoel zetten en zich goeroe laten voelen. De eer geven van een goeroe en vertellen dat ze een goeroe zijn en de verbinding laten ervaren. Ik liep een tijdje met het idee rond en op een gegeven moment vertelde ik het aan vriend en buurman Tijn Touber en we zijn gaan experimenteren met een aantal vrienden. Om de beurt zaten we in een versierde stoel. Degene die in de stoel plaats nam kreeg van ons, in het begin wat lacherig, de eer van de goeroe (dat doet al iets met je). Ik bracht hem/haar in diepe ontspanning. Dan vroegen we allerlei vragen en ja hoor tot onze grote verbazing kwamen er zeer wijze en onverwachtse antwoorden. Zonder na te denken popte de ene wijsheid na de andere op.

Daarna gaf ik een eerste try out workshop: "de goeroe in jezelf". Er waren twaalf mensen aanwezig van allerlei leeftijden. Ook nu keken Tijn en ik elkaar aan van verrassing. We wisten dat het kon gebeuren, dat het dat ook daadwerkelijk gebeurde kwam toch als een wonder. De één begon heel erg te huilen en op mijn vraag wat er gebeurde zei de jongeman: "Ik ben opeens zo gelukkig..." De volgende kreeg een lach-kick, had overzicht hoe hij in het dagelijks leven bezig was en doorzag zich zelf. Een vrouw zag overal goud om ons heen... "Ik zie overal goud, maar we pakken het niet... het is zo voor handen..." De één na de ander had een bijzondere ervaring. Een paar dagen later werd ik door de vrouw van één van de deelnemers gebeld. "Wat heb je met mijn man gedaan? Hij is van zijn cynisme af." De man had nog geen tien minuten op die stoel gezeten.

Tijn ging op bezoek bij mijn vader toen hij in het ziekenhuis lag. Zijn boek: "Het geheim van genialiteit" was net uit en hij nam het voor mijn vader mee. Ze spraken een hele tijd over genialiteit en mijn vader zei later: "Ik voelde me tijdens het gesprek geniaal."

In mijn coachpraktijk kom ik het vaker tegen. Mensen die opeens ontdekken wie er werkelijk in ze zit. Het is natuurlijk onzin dat je het éne moment wel wijs en vol liefde bent en het andere moment niet. Dat is maar een idee, een vergissing. We zijn het altijd alleen is het zaak het ons bewust te zijn. Als we de goeroestoel onder ons vandaan trekken is er niets veranderd... behalve het idee over onszelf.

Nou zit ik natuurlijk ook niet de hele dag goeroe te wezen of constant op een kussen. Ik doe af en toe gek of stom of geïrriteerd... Het is wel zo dat ik weet dat ik altijd in verbinding ben en hoef het me maar bewust te zijn of ik ervaar en voel het. Of we nu op de wc zitten of voor een groep: het maakt niets uit. De goeroe zit altijd in ons. We zijn Licht en wijzer dan we in het dagelijks leven denken. De bron is in onszelf te vinden en de sleutel is bewustzijn en intentie. Er zijn steeds meer mensen, ook veel jonge mensen, die het hebben ontdekt en er mee leven en werken. De sleutel is voelen wat we voelen en er niet aan voorbij gaan. Ons niet te identificeren met onze gedachten maar met de energie die we zijn. In de goeroestoel (noem het ook wel coachstoel als een organisatie het te zweverig vindt klinken) duurt het maar een paar minuten om daar te komen waar we al zijn... dat kan in het dagelijks leven ook. 

Als we het ons bewust zijn, zijn we er zo weer. Als je het éénmaal weet is het een kwestie van vaak doen en na een tijdje gaat het vanzelf. Als we in gesprek gaan met iemand kan de intentie: we zijn met elkaar verbonden in essentie en laten alle poeha en gedoe achter. We hoeven ons niet groter of kleiner te maken maar lekker in ons comfortabele zelf. Ik zie wie je werkelijk bent en weet wie ik ben in essentie. 

Kijk wat er gebeurt in het gesprek.

We zijn altijd verbonden ook al vergeten we het af en toe.

Uit: 'Niets meer te bewijzen'