De boeken: 'Placebo's en fluitende fietsen' en 'Niets meer te bewijzen' zijn gratis als ebook te verkrijgen. Ben je geïnteresseerd stuur me dan een email via marjaruijterman@gmail.com. Alle 405 verhalen, ook die ik na de boeken schreef, zijn in deze blog te lezen. Hoop dat je er van geniet. Wil je een verhalenmiddag of een lezing organiseren, heel graag en stuur me dan ook een mail.
zondag 15 september 2024
Is ademen zweverig?
Eenvoudige oefeningen laten voelen hoe we met elkaar mee ademen als we op elkaar reageren. Hoe onze adem hoog blijft als we gestresst zijn of spannende dingen doen. Velen leven met een te hoge ademhaling. Ik moest het ook leren en het kost even een paar weken wat ademverwarring maar dan ineens merkte ik dat het vanzelf ging. Een rustige buikademhaling die ook de borst meeneemt. Het scheelt een hoop onrust als we merken dat we geïrriteerd raken en direct reageren op geliefden en collega's.
Als ik het benauwd krijg van een opmerking hup dan voel ik meteen de adem hoog optrekken en als ik dan niet bewust uitadem kan ik net iets verkeerds zeggen. Zodra ik heb uitgeademd is de druk weg en heb ik weer overzicht en zal veel wijzer reageren. Het is vaak een wonderlijk gevoel als we merken hoeveel effect adem kan hebben op onze communicatie. Mensen zijn vaak verbijsterd en kunnen het direct in de praktijk gebruiken.
Heb al eerder geschreven over hoe wij vrouwen leren de buik in te houden omdat het mooier staat. Alle bladen schrijven over platte buiken en hoe aantrekkelijk dat is. Het betekent wel dat we daardoor veel eerder emotioneel zijn en ons leven niet ten volle en ontspannen leven. Dat staat er in de bladen niet bij maar dat weten ze waarschijnlijk ook niet. Dus hierbij: vrouwen en mannen natuurlijk: laat je buik lekker hangen, ontspan en adem de stress lekker uit.
donderdag 12 september 2024
Wachthuisje
We waren naar het Amsterdam Museum en oh wat erg, was er nog nooit geweest terwijl ik aan de overkant in het NRC Handelsbladgebouw woonde. Er was een speciale tentoonstelling over de Gouden Koets wat me niets interesseerde... ik wilde de rest zien maar helaas die was er niet. Wel iets over vrijdenkers wat ik op zich interessant vind maar het was allemaal heel summier en ik haal meer uit een boek. Tja, wat was er dan zo leuk? Er stond een wachthuisje en opeens drong het tot me door: dat wachthuisje stond er door mij. Jawel...
vrijdag 6 september 2024
De chef
Tja ik was geen uitblinker in het werk en alle anderen die tegelijk met mij kwamen werden al snel bevorderd. Ik bleef administratieve kracht en ik schopte het uiteindelijk tot typiste na drie type-examenpogingen.
Na twee en een half jaar werd ik ontslagen, nee pardon, men vroeg mij ontslag te nemen omdat ik altijd wel verliefd was op degene die voor me zat. Na een huilpartij en een rouwperiode van pak weg twee dagen, nam ik afscheid van de éne collega en vier dagen later was ik verliefd op de volgende en naar ik later hoorde, zat ik de hele dag met open mond naar mijn volgende liefdesproject te staren. Je begrijpt dat is niet goed voor het bedrijf en mijn carrière bij het SFB kwam ten einde. In mijn fantasie had ik nog een tijdverdrijf om die uren door te komen: het uit het raam werpen van de typemachine. Met een potloodje wiste ik alle fouten uit en dan bleef een vieze vlek over. Ik geloof dat ik het grootste deel van de dag met dat potloodje bezig was. Daar heb ik nu geen last meer van. Niet alleen omdat de computer mijn fouten corrigeert, ook omdat ik schrijven nu heerlijk vind.
Zoals ik al schreef: mijnheer Heine had geduld met me. We keken zeer tegen hem op al was het geen grote man. Hij had een natuurlijk charisma en zijn blikken waren genoeg.
Op een dag trok ik om vijf uur opgelucht mijn grote knalgele-berenjas aan en voelde iets in mijn zak. Tussen de blikken van én mijn collega's én de chef haalde ik er een pornoboekje uit. Rood hoofd en enorme consternatie.Toen ik het boekje thuis aan mijn moeder gaf: "Kijk eens ma wat er in mijn jaszak zat!" gooide ze het van schrik met een ijzingwekkende kreet de lucht in.
Vanaf die dag zat er elke avond een pornoboekje in mijn zak. De chef ging op onderzoek uit en het bleek dat de chef van een andere afdeling de boosdoener was. De man had me al eens proberen te zoenen in de paternosterlift terwijl die langs een blinde muur steeg en hij werd een paar maanden geschorst. Hij bood me netjes zijn verontschuldigingen aan op aandringen van de heer Heine. Ik zag de boosdoener jaren later nog wel eens lopen... steeds ouder en strammer maar nog steeds met ondeugende oogjes.
Ik heb de heer Heine nooit bedankt voor zijn ondersteunende actie. Het is nu éénenvijftig jaar later en ik ga de man op google zoeken om hem alsnog te bedanken als hij nog leeft. Dankbaarheid is een bijzonder mooi gevoel al komt het soms veel te laat.
zondag 1 september 2024
Daar komt ze weer met d'r moeder...
Het blijkt dat we totaal anders naar ons leven en de mensen die daarin voorkomen kunnen kijken dan we meestal doen. Wie waren en zijn ze in ons leven? Waarom? Wat hebben we te van ze leren? Wat te ervaren? Hoe lijk ik op mijn ouders? Waar mijn moeder totaal in overdreef daar kan ik, als ik het me bewust ben, op tijd stoppen: 'Oh nee, Mar... nu is het genoeg: uitademen!' Waar mijn vader zijn mond hield van verlegenheid, daar doe ik nu mijn mond open maar soms ook niet waar het wel nodig is. Ik herken zijn verlegenheid en zag het gevolg daarvan. Als we over onze familie gaat schrijven en over de gebeurtenissen en we doen dat met wat humor en inzicht dan gaan we er anders over voelen. Het slachtofferschap voorbij.
Mensen die een bijna dood ervaring hadden zeggen dat we na ons leven een overzicht krijgen en we op een liefdevolle manier zien wat we aan goeds hebben gedaan en wat we anderen hebben aangedaan en kunnen zelfs voelen hoe anderen dat hebben ervaren. We hoeven niet te wachten op onze dood, dat kunnen we nu ook al doen. Wat wel heel belangrijk is: kijken met een snufje humor en een grote dosis liefde zoals we naar onze kinderen zouden kijken als ze iets doen wat niet zo handig is. Ik heb zulke domme dingen gedaan en zulke mooie. Er was meer schoonheid dan ik op dat moment kon zien.