Jubileumverhaal dertig jaar.

Zou eigenlijk een feest moeten geven maar dat is me nu teveel gedoe. Ben net een jaar gepensioneerd maar werk nog af en toe met heel veel plezier. Precies 30 jaar geleden, januari 1993, durfde ik de stoute schoenen aan te doen en begon te acquireren. Eerst aarzelend want 'zaken doen' was bijna vies in mijn jeugd. "Ze gaan over lijken" zei mijn moeder en nu begon ik zelf. Ma riep: "Dat kan je niet!" want die hield van zekerheid en zag me liever getrouwd met een keurige baan. De postbank belde of ik langs wilde komen. Had een foldertje gestuurd en dat vond ie zo schattig onbeholpen dat ie me wel eens wilde zien. Het viel op tussen de professionele folders. Ik mocht drie mensen coachen en als dat goed ging kreeg ik meer opdrachten. Ze waren enthousiast hoewel ze wel aanmerkingen hadden over mijn schoenen en mijn fiets maar die waren zo vervangen dus ik kon door.

Al snel vroeg men of ik ook een communicatietraining kon geven. "Jawel hoor!" zei ik stoer en rende naar de bieb om er boeken over te halen en onderzocht mijn eigen valkuilen en kwaliteiten over communicatie. Had snel een training in elkaar getimmerd. Ik wist niets van zenden en ontvangen en dergelijke termen maar dat gaf niet want mijn aanpak werkte prima. "Geef je ook Timemanagementtrainingen?" "Ja hoor... en hup rende ik weer naar de geweldige bibliotheek en zette een training in elkaar waar ik zelf ook wat aan had.

De bibliotheek was mijn hele leven al een prachtig oord van inspiratie en later trainde ik alle bibliotheken van Amsterdam en omstreken en verder in het land. Zelfs op dezelfde afdeling waar ik als kind al boeken uitzocht met mijn vader.

Van de Postbank naar de ING, via de ING naar de KPN via de tante van één van de opdrachtgeefsters... via collega's naar de Politie waar ik dienders opleidde in het coachen van jonge collega's en de Belastingdienst waar ik opleidingen gaf aan mensen die ZZP-ers zoals ik moesten gaan bezoeken en controleren . Via de KPN naar de VU waar ik studenten trainde in omgaan met studiestress en studiekeuze en presenteren. Van het één kwam het ander en deed zeeën van ervaring op. Via een artikel dat ik mocht schrijven voor het Financieel Dagblad al 13 jaar bij Prowareness in Delft.

Bellen naar bedrijven uit het telefoonboek en vragen: "Heerst er stress in uw organisatie?" wat meestal interessante gesprekken opleverde en een enkele keer een gesprek of een opdracht. Een keer had ik een dame aan de telefoon en op mijn vraag riep ze: "Komen NU!!!!" en ik sprong op mijn fiets naar een school voor makelaars en daar heb ik jaren gecoacht en getraind. Losse workshops, lezingen over de Kracht van Gedachten, de Goeroe of de coach in jezelf. Maakte en speelde een voorstelling over mijn moeder en mijn zoektocht naar het Licht.

Het schrijven begon toen ik kwaad was op een arts die een man antidepressiva en slaaptabletten voorschreef nog voor hij een coachtraject of iets dergelijks had gedaan. Gelukkig wees de man de medicijnen af en binnen drie maanden was hij van zijn overspannenheid af. Hij had alleen een verkeerde manier van denken en ademen aangeleerd en nu coachte hij collega's die in het zelfde schuitje zaten. Ik schreef er een stukje over in mijn boosheid en stuurde het per email naar al mijn contacten. Email was net in gebruik en kreeg zoveel mooie reacties dat ik dacht: 'zo heb ik er nog wel een paar' en schreef door. Dat resulteerde in twee boeken met verhalen en na de boeken nog veel meer verhalen over van alles wat ik maar kon bedenken, tegenkwam, waar ik de mist in ging, wat ik leerde, wie me inspireerde. Dat bleek van alles te kunnen zijn en het werd mijn grote hobby.

Ging het hele land door en kwam de meest interessante en leuke mensen tegen, soms ook boze: "Wat moet ik met die stomme training?" maar dat duurde nooit zo lang.

Nu ben ik gepensioneerd sinds een jaar en coach af en toe nog even lekker door. Wil lezingen en workshops gaan geven over van alles.

Geen gouden horloge voor dertig jaar spelenderwijs werken, die heb ik niet nodig. Wel dit verhaal om het te vieren. Wie had ooit gedacht dat ik het dertig jaar zou doen?