maandag 31 augustus 2020

De tent uitvliegen

Op dezelfde plek waar mijn ouders elkaar ontmoetten na de oorlog werd ik met mijn vrienden en vriendinnen de dancing uitgeslagen op het Rembrandtplein. We dansten eind jaren zeventig met elkaar keurig op afstand. Geen anderhalve maar toch wel een halve meter. Vrouwen met vrouwen en mannen met mannen. Dat pikten de heren niet en hup daar vlogen we door de lucht de straat op. We deden bont en blauw aangifte bij het politiebureau op de hoek maar die lachten smalend: 'tja dan moet je het maar niet uitlokken...'

Mijn ouders hadden een rustiger tijd op dezelfde plek. Pa vroeg ma ten dans. Hij miste net twee voortanden maar dat mocht de pret niet drukken. Ma was snel op de dansvloer maar mijn vader liet iedereen voorgaan waardoor ze een tijdje moest wachten. Ze was verloofd en met een vriendin uit gegaan. Pa vroeg of hij haar adres mocht hebben maar ja dat kreeg hij natuurlijk niet. Ze bracht hem wel naar het centraal station. Toen de trein naar Hilversum begon te rijden kreeg ze een ingeving: 'Dat is een keurige man, die moet je hebben!" Ze gilde hem het adres nog na en de volgende week stond hij op de stoep. Ditmaal met voortanden en al in de Ten Katestraat. Pa moest even naar de wc en kwam er niet meer af. Hij was niet gewend aan zulke kleine toiletjes en er was iets misgegaan. Verlegen als hij was durfde hij zich niet meer te vertonen. Na een half uur bonsde mijn moeder op de deur en toen kwam het hoge woord er uit. Oma had wel even een schone broek en toen was het ijs gebroken. Ma maakte het uit met haar verloofde en ze begonnen hun leven samen.

Tja, als zij elkaar niet waren tegengekomen had ik niet op het Rembrandtplein door de lucht gevlogen. Het kan verkeren... 



Geen opmerkingen: