maandag 31 december 2018

Vijftigplus vrouwen en gezien worden

Dit wordt nu al de zevenzestigste keer dat ik de zomer meemaak. Op mijn veertigste moest ik huilen van blijdschap dat ik het had gehaald wat natuurlijk heel vreemd was. Meestal huilen mensen omdat ze zich zo oud voelen. Het is even wennen om te ervaren dat mijn lichaam niet meer zo piep is en de rimpels nu flinke inkepingen in mijn gezicht maken. Zag mezelf laatst op een video dansen en oh wat was ik goed in dansen... zo soepel en lenig en nu zag ik een oudere dame die wat op de maat hupste terwijl ik het gevoel had dat ik net als vroeger de show stal. Dat noemen ze dansgevoelstemperatuur. Het voelt als dertig en het ziet eruit als vijfenzestig maar dat mag de pret niet drukken. Lekker doordansen.

Wat ik ook merk is dat jongeren niet alleen heel lief voor me opstaan in de bus, wat heerlijk is... maar ook dat ze nog naar me luisteren. Werk bij een trainingsorganisatie waar ik jonge trainers coach. Ben de enige met grijs haar en rimpels en ze nemen me heel serieus.

Laatst zag ik bij het programma 'Boeken' Martine de Jong. Ze schreef een boek over een vijftigjarige vrouw. De uitgever had met een wegwerp-handgebaar te kennen gegeven dat dat een heel oninteressant onderwerp is. Dat maakte dat ze juist doorschreef. De interviewster nam het gesprek over met dat je na je vijftigste als vrouw niet meer gezien wordt en het was duidelijk niet waar de schrijfster met het gesprek heen wilde.

Zodra ik denk: 'Ze zien me niet meer!' maak ik me kleiner, voel ik me grijzer en straal ik uit dat ik niet gezien word, dan zie ik mezelf ook niet meer. Ken zoveel vrouwen van boven de vijftig, zestig, zeventig, tachtig en ouder die gezien worden en hoe... je kunt ze niet over het hoofd zien al zouden ze willen en we zien elkaar... wat een geluk dat ik ze ken!

Dus laat je niet op je kop zitten door grijze haren of rimpels en zeker niet door rare gedachten over leeftijd. Daar doen we niet aan mee... we dansen lekker door, flirten, knuffelen, babbelen, bomen, ergeren ons, genieten, verdrieten, klein pijntje hier en grotere pijn daar en schrijven en leven daartussen door en blijven elkaar inspireren! Dit geldt natuurlijk ook voor mannen!