"We vinden je te lief om door te groeien"

Vol trots liet  Huliyah haar rapport zien. Allemaal negens en tienen. Ik vroeg haar of ze naar de Mavo of Havo wilde. "Dat is echt iets voor jou". Ze knikte gretig ja en ik raadde haar aan naar de directeur te stappen en hem dat te vertellen. Hij kwam er net aanlopen en ze liet hem haar rapport zien en zei: "Meester, ik heb net met Marja gepraat en ik wil graag naar de Mavo of de Havo." De mooie man lachte haar hartelijk aan en zei tot mijn verbazing: "Maar lieve meid, we zijn zo dol op je en we willen je niet kwijt. Blijf maar lekker bij ons." Huliyah liep beduusd weg. De directeur liep dreigend op me af en zei: "Hoe haal je het in je hoofd je hiermee te bemoeien. Dat is je taak niet, typ jij onze brieven maar uit."  Ik werkte op de administratie van een huishoudschool en was niet assertief genoeg om er iets van te zeggen of er mee te doen en de woede bleef binnen.

Jaren later, toen ik zelf eindelijk de avondmavo af had en met een voorexamen op de Sociale Academie was gekomen, kwam Huliyah de hal van de school binnenlopen. Vol verrassing opende ik mijn armen en ze rende op me af: "Het is me gelukt!! Ik ben er toch gekomen!" We dansten de hal rond van blijdschap.

Iemand vertelde me dat de directeur was geschorst, hij had fraude gepleegd en hij had meer leerlingen opgegeven dan er daadwerkelijk op school zaten.

Wat leerlingen betreft die tegen worden gehouden in hun ontwikkeling: als het erin zit komt het er vroeger of later toch wel uit. Laat je nooit tegenhouden door mensen die je te lief vinden om door te groeien.

Werelden in werelden in werelden

Het is loeiheet en ik lig in de tuin wat voor me uit te staren. Altijd gevaarlijk want dat levert inspiratie op waardoor ik heel snel moet opstaan om meteen op te schrijven wat er op komt. Het is zo weer vervlogen. Ik staar wat naar heel kleine vliegjes die om een plant cirkelen. Denk aan de prachtige micro-fotos van van insecten die ik vanmorgen bewonderde. Ieder insect leeft in zijn eigen wereld en heeft zo z'n belangrijkheden te doen en is daar druk mee bezig. Wat zou er nou door zo'n vliegje heen gaan? Is ie zich bewust van wie hij is? Wat ziet hij en hoe kijkt hij naar de plant waar hij omheen cirkelt en kijkt hij weer anders dan het vliegje dat nu net over hem heen vliegt? Waarschijnlijk wel want ze hebben allebei een ander blikveld vanuit de positie waarin ze vliegen.

Mijn geliefde en ik hebben ook een ander blikveld. Gisteren kwam ik de nieuwe slaapkamer binnen en ze vraagt: "Nou???" Ik begrijp dat er iets is verandert en ik kijk de kamer door maar zie niets tot ik opeens de flink uit de kluiten gewassen Casio-piano zie staan. Het duurde even voor ik het zag. Mijn geliefde begreep er niets van. Zo'n groot ding en dat je dat niet meteen ziet... Q en ik leven beiden in het zelfde huis in ons eigen universum. Vanmorgen zaten we in de kamer en ik genoot van het raam en de sfeer van de oranje witte marquise die de felle zon tegen houdt. Q zag drie spijkers aan de muur die er uit moeten. Twee werelden in één kamer.

Onze katten hebben ook zo hun eigen wereld. Ze zien overal iets wat wij niet zien en zijn soms zelfs zeer geïnteresseerd in de muur alsof daar iets te beleven valt. Voor hen wel want ze kunnen er een hele tijd naar kijken met ogen die zeggen: "Wat ik nu zie is heel belangrijk en ongelooflijk..." We leven in zulke diverse werelden op deze ene planeet.

Wat zie jij hier? Een prachtige tuin of een veld dat nodig gemaaid moet worden of ...?

Het universum als een caleidoscoop

Sinds 1988 ben ik meestal een gelukkig mens. Heb al eerder geschreven hoe dat is gekomen en als ik me nu wat naar voel is dat ongeveer op hetzelfde niveau als ik me daarvoor lekker voelde. Het komt niet zo vaak voor omdat ik heb geleerd hoe ik mijn leven zin geef en hoe ik een bijzonder leven kan leven ook als er nare dingen gebeuren.

Laatst merkte ik dat ik me wat geïrriteerd voelde en dat ben ik niet meer gewend. Dus ik ging zitten en voelen en kwam er achter dat ik iets deed wat niet bij me past. Ik besloot ter plekke dat ik dat ik er mee stop en wat ik dan wel wil en hoe dat voelt. Er kwam vrede over me en het besluit was amper genomen of er kwam dat op me af wat ik me had gewenst en had gevoeld.

Het universum is een caleidoscoop die onze beslissingen volgt. Als ik ze zelf niet neem en maar wat doe dan doet de caleidoscoop ook maar wat. Zodra ik duidelijkheid heb en er naar ga leven dan beweegt de caleidoscoop mee. Zo simpel is het.