We rennen onszelf voorbij en als we dan stilstaan, zijn we als een trein die tijd nodig heeft om te remmen. Als je wat ouder wordt, lijken de jaren voorbij te schieten. Je komt oude bekenden tegen en die blijken al flink te vergrijzen. Maar laten we eens naar onszelf kijken!
Tijd lijkt een vijand die ons in de nek blaast. Wat voor ideeën hebben we over tijd? “Op een tijdbom zitten” en “tijd is geld”.
Nee, tijd is ons leven! Tijd is relatief. Een uur kan lang of kort duren, het hangt er vanaf of we ons met iets prettigs of vervelends bezighouden.
Een uur bij de tandarts op de stoel of kijken naar een mooie film. Rokers ervaren de tijd dat ze niet mogen roken als langer dan niet rokers.
Als je de tijd dóórkrijgt, kun je ermee spelen.
Ooit moest ik mijn eerste tijdmanagementtraining voorbereiden. Ik had tot de volgende dag één uur. Ik was gehaast en ongerust en had te weinig tijd ingepland. Om één uur de volgende dag had ik afgesproken te gaan wandelen in de duinen. In dat perspectief leek de tijd te lang te duren, want ik kon haast niet wachten tot het moment daar was. Ik kwam op het idee de tijd die ik te lang vond duren voor de wandeling begon, te gebruiken voor de tijd die ik dacht te kort te komen voor de voorbereiding. Opeens leek het of ik zeeën van tijd had. Het ging om hetzelfde aantal uren. Het tijdsverschil speelde alleen in mijn hoofd.
Zit nu eens drie minuten stil. Even uitademen… niets zeggen, niets lezen… Hoe lang duurde dat, voor je gevoel?
Als je dat regelmatig doet, helpt het je de dag rustig in te gaan en krijg je een ruimer perspectief van tijd. In plaats van: O jé, ik heb nog maar een uur, denk je: Ha, ik heb nog een heel uur om iets af te krijgen. Het haalt de druk van de ketel en geeft ruimte. Je doet de dingen minder gehaast en je maakt minder fouten. Probeer maar: als je deze momenten af en toe inlast, krijg je rust en kan je veel meer aan.
Kijk eens terug naar het laatste jaar. Denk je nu: Wat is dat snel gegaan? Dan is het tijd om bewuster te gaan leven. Een vriend van me is seropositief. Hij gebruikt zijn tijd optimaal en leeft heel bewust. Hij geniet van ieder moment dat hij nog heeft en zich redelijk gezond voelt. Hij maakt boeiende reizen en doet zijn werk met aandacht.
Zijn tijd is in het NU en niets is meer vanzelfsprekend of een sleur.
Het kan echter ook nu al, nu je nog een heel leven voor je hebt. Ken je die momenten dat je je plotseling bewust wordt van de schoonheid van een landschap? Van een vriend, partner of kind die je al jaren vanzelfsprekend neemt en opeens weer echt ziet en waardeert? Dat zijn kostbare momenten. Het is mogelijk elke dag bewust dit soort momenten te creëren door af en toe eens letterlijk stil te staan.
Ik reed ooit met de fiets door het Vondelpark in Amsterdam en ik realiseerde me opeens dat ik het niet zag! Het was voorjaar en de bomen waren weer vers groen. Ik was me volkomen onbewust van waar ik was en de schoonheid om me heen. Mijn gedachten waren bij andere zaken.
Een andere keer reed ik door het Vondelpark, net voor ik een grote operatie zou ondergaan. Op dat moment leek het of de bomen oplichtten en ik alles tien keer zo bewust zag als normaal. Dat is het NU-moment. Nu rijd ik door het Vondelpark en ik zorg dat ik me bewust ben van wat ik zie. Ik wil het moment niet missen.
Tijd is een vriend in plaats van een vijand.
Uit: Placebo's en fluitende fietsen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten