Uren zat ik in de zestiger jaren bij de radio te wachten tot Janis Joplin werd gedraaid met haar lied: Bobby Mcgee. De regels: "Freedom's just another word for nothing left to lose" kon ik meezingen. Had toen nog geen idee wat het betekende behalve het woord "Freedom" maar haar stem raakte me diep. In die tijd kwam ik nog niet op het idee om zelf het plaatje te kopen. Dat deden we thuis niet, platen kopen. Dat kwam niet eens bij ons op.
Als ik een column de wereld in stuur en er staat iets in over mijn leven dan is er soms een moment dat ik aarzel. Gaat dit de wereld aan? Ik weet dat er mensen meelezen die kritisch zijn en mijn columns niets vinden. Af en toe laten ze me dat ongezouten weten. Op het moment net voor ik "verzend" in toets gaat dat even door me heen. Vroeger had ik meteen mijn woorden ingeslikt. Nu denk ik: Wat heb ik te verliezen? Niets... helemaal niets en iedereen mag vinden wat ie wil. Ik ben vrij om te publiceren wat ik wil. Wat een vrijheid! Als ik het goed tot me door laat dringen dan voel ik die vrijheid diep in mijn hart. Met mijn schrijfsels wil ik niemand pijn doen en toch gebeurt dat soms. En op de uitademing druk ik op verzend.
Ze kunnen alle materie van me afnemen maar de rijkdom van binnen is onmetelijk. Er is niets te verliezen. Dat geeft een ontspannen gevoel en als ik een schrijfsel de wereld instuur doe ik dat vanuit inspiratie en omdat ik een enorme drang heb door te geven wat ik zelf ontvang aan inspiratie.
Liefde en inspiratie kan ik onmogelijk voor me zelf houden... dat moet en wil ik doorgegeven anders droogt het op. De blogs en columns en de social media zijn daar een prachtige middelen voor.
Wat een prachtige kans om van de daken te schreeuwen wat er door me heen gaat maar dan via de social media: Janis doet het op haar manier:
Janis Joplin: me and Bobby McGee
2 opmerkingen:
Precies Marja,
Het gevoel van vrijheid overheerst als je over liefde en inspiratie schrijft. Het maakt dan niet zoveel uit welke woorden je kiest, ze komen altijd vanuit jezelf, dus kan er eigenlijk niets mis mee zijn. Wanneer iemand er negatief kritisch over schrijft dan ontstaan die woorden vanuit een negatief kritisch gevoel bij de persoon zélf. Kennelijk raken de woorden dan wel iemand diep in zijn wezen, anders zouden de kritische woorden niet eens zijn ontstaan.
Wat heerlijk om dit te lezen. Pept mij weer op.
Mijn Blog komt eraan.
Een reactie posten