Ze zitten overal. De verlichte zielen zijn niet alleen aan het mediteren op een berg of zijn goeroe in een ashram in India, ze zitten ook bij de politie. Hij verhoort verdachten van roof, moord, mishandeling, verkrachting.
Hij doet het met liefde. Hij ziet de mens achter de crimineel. Dan e-mailt hij weer dat hij iets prachtigs heeft meegemaakt en dan gaat het over een mishandeling, waarbij hij de dader met liefde heeft bejegend waardoor er iets heel bijzonders gebeurt. Wie verwacht dat nou? Heb je net iemand vermoord, je bent opgepakt - donker en zwart is de wereld - en dan krijg je een verhoor. Je zet je schrap en je denkt: mij pakken ze niet, ik zeg niets! En dan zit daar een grote stoere politieman voor je en al je verweer en je haat lijken te verdwijnen. Je voelt tranen achter je ogen. Je wilt ze nog stoer weghouden, het lukt niet meer. Hij lijkt je te begrijpen en je tot in je ziel te raken. Iets ouds, een vergeten gevoel komt weer boven.
Tegenwoordig kom ik de verlichte zielen overal tegen. Steeds meer, ook in mijn directe omgeving. Mensen van wie ik het eigenlijk niet verwacht, zien de wereld op een andere manier. Opeens een zinnetje, een opmerking!
Een andere stoere politieman die er opeens achterkomt dat hij thuis ook politieman speelt. Hij laat het los en ontspant en zijn zoontje komt voor het eerst op zijn schoot zitten.
Een vrouw die niet in zichzelf gelooft, ze voelt zich zwaar en moe. Ze heeft al vele therapieën gevolgd en opeens ziet ze het. Al het oude verdwijnt en ze vindt zichzelf. Ze weet opeens wie ze werkelijk is en ze kan weer verder. Nu voelt ze zich licht en opgeruimd. Er was alleen inzicht voor nodig.
Paul kwam ik tegen tijdens een training bij een telecombedrijf. Hij was tweeëntwintig en had ogen die licht uitstraalden. Open, liefdevol, leergierig, hulpvaardig, wijs en gelukkig. Alle deelnemers aan de training waren dol op hem. Ik ook. Hij woonde op een mooie zolderkamer in Amsterdam. Soms verzuchtte hij: “Marja, ik was net in de stad op een terras en ik was zo dankbaar en gelukkig.”
Paul is christen en heeft een diepe band met Jezus. Hij gaat niet naar een kerk, want hij houdt niet van regels en instituten. Hij beleeft zijn geloof op zijn eigen manier. Zijn hospita was een vriendelijke vrouw die trainingen gaf in hoe je verlicht kunt worden. Als ik langs haar appartement kwam, hield ik mijn neus dicht om de zware rook niet te ruiken. Af en toe kwam ze boven met haar glas rum-cola en een sigaretje in haar hand. Vaak kwam ze haar bed niet uit en was ze down of ziek. Op een dag was ik erbij dat ze met haar glas en sigaret in de hand tegen Paul zei: “Weet je Paul wat jou goed zou doen? Een training bij me volgen!” Paul straalde en zei: “O, ja?”
Echt waar, verlichte mensen, ze zitten overal, kijk maar om je heen, kijk maar naar binnen.
Tips:
Doe net of je een onafhankelijk adviesbureau bent die een onderzoek naar je leven instelt.
Als je jezelf goed voelt en lekker draait… bedenk hoe het komt dat je je zo goed voelt. Schrijf dan een brief aan jezelf in een moeilijke situatie met tips.
Zoek naar de mens achter het lichaam. Kijk verder dan je gewend bent.
Ga er vanuit dat in ieder mens iets moois te vinden is al lijkt het nog zo moeilijk.
Maak er een sport van.
Foto: Huffington Post, Canada
Uit: 'Placebo's en fluitende fietsen'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten