Door de bibliotheek hebben mijn ouders zich kunnen ontwikkelen en ik ook. Want wat ik daar las, dat kreeg ik niet op school. Wat lazen we veel, bijna elke week haalden we weer nieuwe boeken.
We woonden in de Pijp, toen een achterstandswijk in Amsterdam. Later realiseerde ik me dat het onderwijs op mijn school niet je van het was. Er werd van ons niet meer verwacht dan dat we naar een technische, - of huishoudschool gingen. Hoogstens de MULO. De boeken brachten veel en veel meer interessante informatie mijn leven binnen.
Jaren geleden begon ik te werken als trainer voor de bieb. Ik trainde alle bibliotheken van Amsterdam. Heel fijn om te doen. Het allermooist was dat ik op een gegeven moment de medewerkers van het Roelof Hartplein mocht trainen. Wat een feest! Natuurlijk kon ik het niet nalaten te vertellen over toen en aan de mensen te vragen of ze zich realiseerden dat ze werkzaam zijn op een plek waar bijna alle informatie van de hele wereld te vinden is. (dat was nog voor Google).
Na de oorlog, toen er bijna niets was, werden er weer bibliotheken opgericht. De laatste jaren is er veel geïnvesteerd om de bibliotheken te moderniseren. We kunnen er op het internet, dvd’s huren, bekijken, beluisteren en lezingen volgen. Ze zijn meegegaan met hun tijd. Personeel werd opgeleid om in te springen op wat een moderne bibliotheek te bieden heeft.
Kansarme kinderen moeten de kans krijgen op goed onderwijs en volwassenen die geen boeken kunnen kopen de kans om te lezen. Dan is de bieb de uitgelezen plek om dat voor elkaar te krijgen.
Nog een bijzonder detail: De vrouw die bij het ouderencentrum in Osdorp de activiteiten regelde vertelde dat mijn vader, de grote verlegen zwijger, een lezing over sterrenkunde had gegeven. Ik was verbijsterd. Mijn vader? Hij wist er heel veel van allemaal door de boeken van de bieb. Soms zijn mensen de diploma's voorbij.
3 opmerkingen:
Hallo Marja,
Mooie hartekreet!
Wat je zegt over de bibliotheek van vroeger herken ik ook. Bij ons thuis was ook geen geld voor boeken. Vader kocht er soms een, zoals b.v. "Mijn kinderen eten turf" van Toon Kortooms. Koren op de molen van een groot gezin als het onze. Iedereen heeft het gelezen en er veel om gelachen. Ik heb het als "erfenis" thuis in mijn boekenkast staan. Erg nostalgisch natuurlijk.
Internet en andere communicatiemiddelen zijn er te over, de ontwikkelingen gaan in een razendsnel tempo. Van mens tot mens communiceren (in vlees en bloed) gebeurt steeds minder. Die ontwikkeling loopt parallel aan het verdwijnen van bibliotheken.
Wij hebben beide minstens een boek geschreven en weten 'n beetje over deze wereld. Ik mag me gelukkig prijzen dat ik het als "hobby" mag doen en ik er niet financieel afhankelijk van ben.
In de ontwikkeling van onze samenleving zijn individualisme, materialisme en opportunisme al lang niet meer voor een kant van de samenleving. Het lijkt erop dat het intussen een soort gewoonterecht is geworden. Cultuur zijn we zelf, zowel links als rechts, we zijn immers allemaal mensen. Cultuur zal altijd blijven bestaan, de cultuur van weleer zal in de toekomst anders zijn. In die zin hoeven we niet bang te zijn dat cultuur van ons afgenomen wordt. We doen het allemaal zelf.
Jacques
Een keer per week ontmoet ik mijn Somalische taalmaatje in de Openbare Bibliotheek in Reigersbos, een wijk in Amsterdam Zuidoost. Hij is pas twee jaar in Nederland en erg gemotiveerd om onze moeilijke taal te leren. In de bieb weet hij aardig de weg, we ontmoeten elkaar daar in het 'leescafé' en moeten soms zoeken naar een plekje omdat het een ware ontmoetingsplek is voor leer en lees gierige mensen uit de buurt. Dit stukje om het belang van lokale wijkbibliotheken te bepleiten. Dank je Marja voor de aanzet, ik hoop dat er meer mensen zullen reageren, hartelijke groet, Jenny Wesly
Dank je wel Marja voor je hartverwarmende pleidooi voor de 'bieb' Vooral ook omdat in de laatste 10 jaar zoveel gedaan is vanuit de bibliotheken om nog meer te gaan betekenen voor de samenleving d.m.v. veel meer lezingen, activiteiten -zoals regelmatig voorlezen aan jonge kinderen- EN actief scholen benaderen met allerlei huiswerkondersteunings en andere leesbevorderingsprojecten. En dat alles blijft -ook digitaal- voortdurend in beweging! Mensen die goede trainingen geven aan het personeel om al die veranderingen in een soepele baan te houden, zijn daarbij onontbeerlijk!
Groetjes, Yanny
Een reactie posten