'Ik ben de verloofde van Dirk!'

Als ik langs Ulvenhout rij dan denk ik altijd aan dit verhaal van mijn moeder:

Ze was nog heel jong en verliefd op een soldaat die in Ulvenhout gelegerd was. Ze zouden zich gaan verloven en mijn moeder wilde hem verrassen. Ze was nieuwsgierig naar zijn ouders en zoals altijd kon ze niet wachten tot ze netjes werd voorgesteld. Ze ging met de trein naar ... dat weet ik niet meer en belde bij zijn ouders aan. "Wie ben jij?" "Ik kom me voorstellen, ik ben de verloofde van Dirk." Er viel een grote stilte en ze mocht binnenkomen. Ze voelde zich vreemd worden door de reactie van zijn ouders... die keken haar aan alsof ze van een andere planeet kwam. Toen liet de geschrokken moeder haar een portret zien van Dirk met zijn bruid. Hij was al een paar jaar getrouwd. Mijn moeder was helemaal van streek en toog op hoge poten naar Ulvenhout. Daar trof ze Dirk en confronteerde hem direct met zijn leugen... Dirk keek haar koud aan en grinnikte wat. Ma vloog weg en rende door de bossen van Ulvenhout waar ze werd gevolgd door een auto. Ze rende harder en harder en stond doodsangsten uit. De auto haalde haar in... het was de Douane die dacht dat ze een smokkelaar was, ze brachten haar naar het station.

Totaal overstuur kwam ze thuis. Dirk was niet de ware. Elke keer als we langs Ulvenhout reden vertelde ma het verhaal weer opnieuw. 

Jammer dat ik niet meer kan vragen: "waar woonden die ouders nou ook weer en hoe wist ze dat adres... maar daar kom ik voorlopig niet meer achter.

Uiteindelijk maar goed dat Dirk niet door is gegaan anders had ik dit stukje niet kunnen schrijven.