Als ik iemand gecoacht heb en die heeft "het licht" gezien, hoor ik vaak mijn cliënt zeggen: "Mijn vrouw snapt er niets van en begrijpt me niet. Ze is zo negatief..." Dan vraag ik: "Hoe was jij twee maanden geleden?" O, ja... even vergeten. Nou moet ik weer niet oordelen over mensen die oordelen anders oordeel ik over mensen die oordelen en dat is niet de bedoeling.
Een vriendin zei van de week: "Patricia, die oordeelt altijd zo! Daar kan ik niet tegen. Ze heeft het dan weer over die en dan weer over die. Ze kijkt nooit eens naar zichzelf en dat mag ze wel eens doen want..."
Roddelen doen we natuurlijk niet, zo zijn we niet. Psychologisch roddelen wel want dat is psychologisch en dan heb je een diep gesprek: "Weet je Carla is altijd zo druk, ik word er gek van en dat komt doordat haar moeder enz. Ik roddel niet hoor... ik ben bezorgd en het is goed om er eens bij stil te staan hoe dat nou komt dat ze zo druk is: wist je dat haar vader..."
Het is een hele kunst om uit het geoordeel te blijven en dan niet over onszelf te gaan oordelen als we onszelf weer betrapt hebben. “O, lieve help, nou heb ik weer geoordeeld... ik leer het ook nooit, wat stom van me.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten