De kunst van het tijdverlengen

Tijdverlengen is heel makkelijk te doen. We kennen allemaal de relativiteit van tijd. Een uur niet kunnen slapen lijkt niet om te komen en een uur met iemand zitten praten is zo om. 'Is 't nou alweer donderdag?' Gisteren gaf ik studenten een training 'omgaan met studiestress' en we waren twee minuten stil om mee te maken hoe lang twee minuten kunnen duren. Ze waren erg verbaasd en hadden zo'n experiment niet verwacht en nooit meegemaakt. Eén student kwam laat en net binnen terwijl we stil waren. Hij keek verbijsterd rond. Ik deed mijn wijsvinger voor mijn mond zodat hij ook stil zou blijven.
Na de twee minuten die ook voor mij een eeuwigheid leken omdat ik wat onzeker was over hun reactie en meer met hoe ze keken bezig was dan met een meditatie, vroeg ik: 'Hoe lang duurde dat?" "Heel lang!"

Velen van de lezers van dit blog mediteren en kennen het fenomeen. De eerste weken keek ik steeds op de klok. Is het nou nog niet voorbij? Tot ik in de tijd verdween en het me niet lang genoeg kon duren.
Een paar jaar geleden was Reinbert de Leeuw bij De Wereld Draait Door en hij zat vier minuten stil aan de piano. Het was een uniek moment in de televisiegeschiedenis dat het zo lang stil was. Het moet voor velen verbijsterend zijn geweest. Twee minuten elk jaar op vier mei is al heel wat.
Bij de Brahma Kumaris in India waar ik twee keer een aantal weken mocht zijn, ging om de zoveel tijd een muziekje waarbij iedereen stil stond, wat we ook deden. Ze noemen het traffic control. De eerste keer was ik stomverbaasd. Mensen liepen rond en ineens stond iedereen stil. Terug naar zichzelf om bewust te blijven van wie we zijn. Wat zou dat een idee zijn om dat in de tweede kamer te doen of op bedrijven waar iedereen loopt te rennen. Je kunt van die apps downloaden om onszelf er aan te herinneren dat we nog bestaan. Zat daarnet een tijdje stil te zitten in de kamer. De wereld verandert op dat moment.

Ik moest ooit een tijdmanagement training geven. Heb er al eens eerder over geschreven dus ik plagieer me zelf nu maar wil het toch hier even kwijt. Een bedrijf vroeg me dat te doen en ik zei: "Ja, natuurlijk" en ik had het nog nooit eerder gedaan. Zaterdag om twaalf uur begon ik met voorbereiden en zondag zou ik om twaalf uur gaan wandelen met een vriendin. Ik rende naar de bibliotheek (leve de bibliotheek) en pakte wat boeken over timemanagement mee en vloog weer naar huis. 'Hoe krijg ik dat voor elkaar?' vroeg ik mezelf af. Die maandag zou ik de training al geven. 'Ik wou dat het al zondagmiddag was en we lekker gaan wandelen. Wat duurt dat nog lang! Opeens werd het me duidelijk. Dezelfde tijd die het te lang leek te duren dat ik zou gaan wandelen kon ik besteden aan de tijd die ik te kort leek te komen om die training voor te bereiden. Dus dezelfde tijd alleen een heel ander gevoel erover. Ik gaf mezelf alle tijd die ik toch moest wachten tot we zouden gaan wandelen en heel rustig bereidde ik de training voor en kon meteen dit inzicht gebruiken.

Het helpt meteen: 'Oh help, ik heb maar één uur' wordt 'Ha heerlijk, ik heb een heel uur' en we zo hebben we alle tijd van de wereld.

Wachten op liefde

Soms coach ik mensen die het gevoel hebben dat niemand van ze houdt en wachten op liefde die maar niet komt. Worden nooit eens liefdevol omhelst. Ken het gevoel zelf ook van vroeger. Wachten tegen een pilaar van de disco en bozig omdat niemand naar me toekwam, wat dan ook niemand deed want mijn boze blik was vast niet zo aantrekkelijk.  Wat ik nu doe tijdens zo'n coachsessie? We gaan op een afstand van elkaar staan en de ander moet dan vragen om een hug. "Marja, wil je me een hug geven?" Die geef ik niet. Ik blijf rustig staan en doe helemaal niets. Koud en kil blijf ik op mijn plek.

Dan vraag ik: "Hoe voelt dat?" "Ja flink lullig en zo voelt het altijd al dus dat schiet niets op." Dan zeg ik: "Als je een omhelzing wilt geven, doe dat dan." Dan loopt de ander op me af en geeft me een hug. "Hoe voelt dat?" "Ja lekker en het voelt energiek. Ik voel me niet afhankelijk! Ik ben degene die geeft!" Boodschap: Maak je niet afhankelijk door te wachten op liefde... heb lief en deel het uit.

Laatst deed ik die oefening met een vrouw die al jaren wachtte. De volgende dag kreeg ik een smsje van haar: "Ik heb het al een paar keer gedaan het is geweldig!!! De liefde stroomt door me heen!"

Amma is een goeroe die alleen maar omhelst. Ze zegt niets maar ze omhelst iedereen die bij haar komt. Ze loopt over van liefde... dat kunnen wij ook! Nous sommes Amma...

Een nieuwe uitdaging

Het is tijd om een geheimpje te verklappen... ik heb een try out gedaan voor een theatershow/storytelling-achtig iets. Tijn Touber vroeg me of ik een onewomanshow wilde doen op zijn huispodium en ik zei ja. Maar ja, toen de datum dichterbij kwam had ik nog geen idee hoe dat moest en wat ik zou doen. Ben geen zangeres en ik heb daar een beeld bij van hoe Lenette van Dongen en Brigitte Kaandorp het doen. Heb weinig mensen uitgenodigd omdat ik het zo spannend vond en erbij gezegd dat ik het nog niet zeker wist. Een paar dagen voor het zou plaatsvinden dacht ik nog: ik doe het niet.

Toch op donderdagochtend had ik het ineens: zo ga ik het doen en ik heb het gedaan en nog wat meer mensen opgetrommeld. Ik was jarenlang niet zo zenuwachtig van te voren maar ja dat hoort erbij. Kreeg mooie en waardevolle feedback van de aanwezigen en nu ga ik door. Nog wat details uitwerken en een naam bedenken en dan aan de slag. Binnenkort bij Tijn op zijn gezellige podium. Een nieuw avontuur op mijn zestigste.