Een week mediumschap in Noord Frankrijk

Het was op een prachtige plek in een mooie oude opgeknapte boerderij in Noord Frankrijk: de mediumweek. Onze docenten waren geweldig en we waren met veertien vrouwen en één man. We mochten niet met elkaar praten over onze privézaken omdat we daar op een andere manier achter moesten zien te komen. Ze lieten ons voelen en ervaren dat we veel meer kunnen dan we zo op het eerste gezicht denken. Dat wist ik wel maar nu ervoer ik het aan den lijve en dat maakte me nieuwsgierig. Waar zijn we allemaal toe in staat en wat gebeurt er met onze ziel als we niet meer in ons lichaam zijn? Ik ben een nieuwsgierig mens en wil graag alles weten.

Ik wist al dat we allemaal met elkaar verbonden zijn. Zelfs de wetenschap komt daar nu achter met de deeltjestheorie. Nu was het mogelijk te ervaren dat we zelfs privé-aangelegenheden van elkaar kunnen weten zonder te spreken. Daar hoef je niet eens een speciale gave voor te hebben maar dat blijken we allemaal te kunnen. Het is zaak om op een andere manier te kijken en te voelen. Ik was in staat tot in detail privézaken te weten van iemand die ik nog nooit eerder had gezien en zonder dat hij ook maar iets had verteld. Van wat voor auto hij had gereden tot wat voor besluiten hij in zijn leven had genomen en wat voor tapijt er thuis op zijn vloer lag. Terwijl ik aarzelend begon te praten wat ik zag ging het steeds sneller en kwam het er heel makkelijk uit. Tot mijn verbazing bleek alles te kloppen. Zo konden anderen dat bij mij ook.

Het bleek ook mogelijk om af en toe helder contact te hebben met overledenen en gidsen. Ook daar hoef je geen gave voor te hebben: we konden het allemaal hoewel wij en vooral ik, de beginners, af en toe behoorlijk stuntelden. De gevorderden die vorig jaar ook waren geweest en tussendoor les waren blijven nemen waren hier echt geweldig in. Ook hier weer tot in detail waren ze instaat door te geven wat er doorgegeven mocht worden. Heb Myrthe inmiddels vaak bezig gezien als medium en ze is werkelijk geweldig, integer en ietwat streng: "Het moeten echte bewijzen zijn, niet alleen maar dat ze nog van iemand houden... wat laten ze je precies zien?" en verdomd (als ik dat woord in dit verband mag gebruiken) de bewijzen stapelden zich op.

Woensdagmiddag waren we vrij en een vriendin had een huis op een kwartier afstand. Zo groot als Frankrijk is... natuurlijk nodigde ze me uit om met haar te lunchen. De avond ervoor zat ik in mijn dagboekje te schrijven wat ik de vorige dag had geleerd en meegemaakt. Opeens begon mijn pen te schrijven: "Wat fijn dat je naar mijn moeder gaat morgen, zeg dat het goed met me gaat." Schrok enorm. Had jaren geleden geleerd met gidsen te schrijven maar het was nooit goed gelukt. Dacht ook hoe moet ik het mijn vriendin vertellen. Haar zoon was een jaar of wat daarvoor van een hotel gesprongen. Ze had niets met spiritualiteit of leven na de dood. Toch maar gevraagd of ze het wilde horen en gelukkig wilde ze wel en ze was zo blij met de boodschap. 

Een vriendin vroeg: "Waarom doe je dit? Wat brengt het je?" Dat is een goede vraag. Is het nieuwsgierigheid, sensatie... ja ook natuurlijk. Het is heerlijk als mijn ouders heel duidelijk langs komen of een goede vriendin. Het gevoel dat het me geeft is dat we oneindig zijn. Dat we veel meer in ons mars hebben dan we gebruiken. Dat alles betekenis heeft wat we doen. Dat we altijd en eeuwig met elkaar verbonden zijn en blijven ondanks totaal andere geschiedenissen. Dat niemand voor niets ons pad kruist. Dat we geen moment, geen mens, geen gebeurtenis vanzelfsprekend hoeven te nemen maar bewust hier op aarde leven en dat wonderen bestaan. Dat dood niet dood is maar juist leven! Het scheelt verdriet en rouw omdat ik weet dat mijn ouders weer jong en fris en vrolijk zijn. 

Een vriendin zei van de week: "Mar, ik word nu wel erg oud... over twaalf jaar ben ik tachtig. Ik wil er niet aan denken het maakt me angstig". Ze begrijpt nooit waarom ik met dit soort dingen bezig ben... ik legde haar het bovenstaande uit. Ik heb geen gevoel van eindigheid.. ja wel van mijn lichaam maar niet van mijn spirit. Dus ik hoef me niet druk te maken over doodgaan. Ineens begreep ze het. "Ja, dan zou er een hoop van me afvallen..."

Kortom: ik heb een moordweek gehad!

Slaap je niet? Mediteer!

"Lag om drie uur al wakker en sliep niet meer", hoor ik vaak zeggen met een vermoeide toon.  Jaren geleden mediteerde ik elke ochtend om vier uur. Lag ik om half tien in bed en mediteerde een half uur voor het slapen gaan en om kwart voor vier op om te gaan zitten. Daar zat ik heerlijk te genieten met rustige muziek en een hete kop thee in mijn handen. Om half zes fietste ik door stil Amsterdam naar het meditatiecentrum en dan mediteerde ik weer drie kwartier. Dan kreeg ik een wijze les en fietste fris en fruitig weer naar huis.
Nu doe ik dat niet meer... maar ik mediteer wel. Ben ook vaak wakker om een uur of vier en dan mediteer ik. Dat voelt heel anders dan wakker liggen te draaien dat ik maar niet in slaap val.
Een half uur meditatie staat voor twee uur slaap zei de Indiase yogi Dadi Janki die nu honderd is geworden en ze is nog klaar wakker. In Londen was zij degene die 's ochtends vroeg de meditatie leidde en als wij even wegzakten bleef ze kaarsrecht en met schitterende oogjes naar ons kijken. Op het moment dat ze naar mij keek was ik meteen klaarwakker!

Nu ben ik niet meer zo gedisciplineerd. Heb het zo'n zeven jaar gedaan en het was heerlijk om te doen en een prachtige fase in mijn leven. Als je ouder wordt heb je minder slaap nodig en inderdaad ik ben vaak vroeg wakker. Als ik lig te woelen, krijg ik er de pest in en denk ik: 'Verdorie, ik wil slapen'. Als ik denk: 'Ha, nu heb ik alle tijd om rustig na te denken over het leven' en 'Mooi, dan heb ik nu ruim de tijd om te mediteren', dan voel ik me totaal anders. Slapen doe ik niet maar nu is het wakker zijn een zegen in plaats van een vloek. Als ik dan de ochtend begin met een filmpje van Eckhart Tolle of andere wijzen, dan kan de dag niet meer stuk. Vaak heb ik dan de inspiratie om zelf iets te schrijven.

Al die ruimte in tijd doet ook iets met me overdag. Het geeft rust en een oneindig gevoel van alle tijd te hebben. Ook als ik het 'druk' heb. Het is een verandering van bewustzijn die diep doorwerkt.

Dadi Janki