Ingrid Lijesen leerde ik kennen toen ik een lezing hield over 'Het Licht gezien'. Opeens stond een grote vrouw op en riep: "Dat ken ik, dat ken ik: ik heb het Licht ook gezien!. De volgende week zat ik bij haar lezing over haar bijna doodervaring en ze sprak overal waar ze maar kon en mocht praten over haar ervaring. Ze wilde iedereen de boodschap brengen en was daarin onvermoeibaar. We werden vriendinnen en vertelden elkaar steeds dezelfde verhalen. Waar anderen moe werden en zeiden: "Heb het nou es over iets anders" konden wij uren naar elkaar luisteren met tranen in de ogen. Als ik met haar in een restaurant zat leek het alsof ze iedereen aanwezig, zowel de eters als de obers met één groot gebaar samen bracht en iedereen hield van haar.
Zo'n jaar of twintig geleden schoof ze met haar auto onder een tegemoetkomende vrachtwagen. Ze werd uit de wagen gehaald terwijl ze zichzelf hoorde gillen van de pijn en tegelijkertijd voelde ze zich opgenomen in het Licht. Ze vertelde me dat dit het mooiste moment in haar leven was.
Een paar jaar geleden stierf ze plotseling op Tweede kerstdag aan een hersenbloeding. Ze is vijftig jaar geworden. Graag geef ik haar boodschap door omdat ik zeker ben dat ze me af en toe een duwtje in de rug geeft: "zet nou es wat over mijn verhaal op facebook!"
Dus hierbij haar eigen verslag van haar lezing bij stichting Merkawah: Ingrid heeft na een ernstig auto-ongeluk een BDE die ze op een wel heel bijzondere manier in haar leven heeft geïntegreerd. Zij heeft daaraan een krachtig zelf-helend vermogen over gehouden en helpt daar ook anderen mee. Haar ziekteproces heeft haar op de weg gebracht van bewustwording en gaandeweg ontdekte zij de kracht van haar zelfhelend vermogen en haar BDE herinnert haar aan nu meer en meer om die ervaring in het hier-en nu vorm te geven.
Tijdens haar lezing stelt zij de vraag-of iedereen nu het Licht en de Liefde van een bijna-doodervaring hier en nu kan ervaren? Ook degenen die zelf geen BDE hebben meegemaakt?
Ze vertelt over haar eigen – wat ze noemt ‘goddelijke – ervaring ruim vijftien jaar geleden “Ik voelde me opgetild in Licht en Liefde. Diepe vrede, groot geluk vervulde me. Er was geen ‘ik’ meer. Mijn ‘ik’ viel samen met dit Licht, was onderdeel van deze Liefde. Dit was de Bron, zó voelt God, ik was thuis. Een stem zei tegen mij: er is niets om bang voor te zijn. Woorden schieten helaas te kort om deze ervaring echt over te brengen. Want het was zoveel meer.”
Sinds dat moment voelt Ingrid Lijesen zich geen theologe meer. “De kennis van het hoofd, de wetenschappelijke benadering schiet voor mij te kort als het gaat om God en het wezen van ons bestaan: de Liefde. Sinds mijn bijna-doodervaring wéét ik. Ik weet dat de Liefde en dit Licht hetzelfde zijn (of zoiets als broertje en zusje). Ik weet ook dat de Liefde, deze stroom, er altijd is. Hier en nu. We voelen haar niet altijd, maar ze is er wel.”
Onlangs zei iemand tegen haar: “liefde is zoiets vaags. Het woord liefde klopt voor geliefden, familie en goede vrienden. Maar verder? Moet je vooral lief zijn? Goed zijn voor een ander? Wat is toch liefde?”
Na haar bijna-doodervaring is liefhebben géén werkwoord meer voor haar. Een uitspraak in ‘A Course in Miracles” (Een Cursus in Wonderen) zegt het helder: Your task is not to seek love, but merely to seek and find all the barriers within yourself that you have built against it”. (vrij vertaald: het is niet je taak om de liefde te zoeken, maar alle blokkades in jezelf op te sporen waarmee je de liefde buitensluit.) Dat zegt het voor mij precies. De stroom van Liefde en Licht is er altijd. Het is onze verbinding met elkaar en met de Bron, God zo je wilt.”
Ingrid Lijesen benadrukt dat het Licht en de Liefde van een bijna-doodervaring iedereen hier kan beleven. Het is volgens haar vooral belangrijk de muren om je hart af te breken, je pantser los te laten. “Je hoeft geen beter mens te worden. Je bent meer dan goed genoeg. Maar het vastgeplakte laagje om je heen mag weg. Het gaat om ont-wikkel-ing, je wikkel loslaten. Zo word je steeds meer wie je bent. Dit klinkt heel simpel en dat is het niet echt. Maar het is ook niet moeilijk. Het vraagt om aandacht, keuze en toewijding. Hoe meer je je hart bevrijdt, hoe meer de Liefde kan stromen. De liefdesstroom heelt jou, en via jou haast als vanzelf de ander. Je uitstraling verandert, je gedrag verandert. Ik kan mijzelf helen, jij kunt jezelf helen en samen helen wij de wereld. Dus toch de hemel op aarde.”
Op haar begrafenis zaten we in een kerk met veel ramen in het plafond. De lucht was donkergrijs en ik zei in mezelf tegen Ingrid: "Laat nu even zien dat je in het Licht bent." Op dat moment brak de zon door.
Ze vroeg me vaak: "vertel je mijn verhaal verder?" Dat deed ik natuurlijk met liefde. Nu voel ik weer zo'n stootje: "Kom Marja, vertel mijn verhaal!" Hierbij!
