Minder wie???

Zo’n dertig jaar geleden gingen mijn ouders op vakantie naar Italië. In de trein ontmoetten ze een aardig echtpaar waar ze de rest van de vakantie mee optrokken. Ze hadden mooie gesprekken en hebben veel gelachen. Het klikte.

Op een dag zaten mijn moeder en de man aan de borrel. Opeens zegt de man: “Weet je waar ik nu zo’n hekel aan heb? Nou?”, vroeg mijn moeder. “Aan Joden”. Vervolgens begon hij een tirade over de Joden die volgens hem niet deugden.
Mijn moeder bleef ijzig kalm en zei tenslotte: “Stel, je ontmoet iemand, het klikt tussen jullie, je vindt die persoon erg aardig. Maar dan blijkt die persoon Joods te zijn… wat zou je doen?”
“Dat kan ik mij haast niet voorstellen, maar dat zou meteen het einde zijn van de vriendschap. Geen haar op mijn hoofd!”
“Nou, dan kun je nu maar beter opstappen” zei mijn moeder, “ want je zit naast een Joodse vrouw”.
De man trok bleek weg, stond op en verliet het terras. De volgende dag kwam hij naar mijn moeder toe en zei: “Greet, het spijt me zo, wat ben ik stom geweest.”
De vriendschap heeft nog enkele jaren geduurd tot het verwaterde.

Nog zo iets: Op een receptie ontmoette ik een vrouw waar ik een leuk gesprek mee had en die zat te genieten van het eten. Later bleek zij tegen een vriendin van mij gezegd te hebben: “Marokko is een prachtig land maar de Marokkanen moesten ze doodschieten”.
Voor het feest had een Marokkaanse familie de catering verzorgd. Het zag er prachtig uit. Enorme schalen met de heerlijkste hapjes, duidelijk met liefde klaargemaakt.

De volgende dag brachten we de schalen terug ergens in Amsterdam West. We werden uitgenodigd binnen te komen voor een glas Marokkaanse thee. Wat een gastvrijheid. Behalve de thee, stond binnen enkele minuten de salontafel vol met eigengebakken lekkernijen. Ook kregen we nog van alles mee, zoals eigengebakken pannenkoekjes en zakje specerijen die de moeder speciaal in Marokko voor haar dochters had gemaakt. De dochter bleek in Marokko rechten gestudeerd te hebben ( hier in Nederland kan ze daar niets mee) en nu studeert ze voor voedingsspecialiste. Wat een hartelijke en warme ontvangst! Bij het weggaan zei ze dat ze graag een keer iets speciaals voor ons wil koken.
“Gewoon gratis, uit vriendschap” voegde ze er aan toe.

Als we elkaar beter leren kennen verdwijnen vooroordelen en vijandschap.

Laatst wandelden we met joden, moslims, christenen en nog zo wat via een synagoge naar een kerk en een moskee om te laten zien dat we samen kunnen leven en hoe!