Duurzaamheid, we zijn er zelf bij!

Ik vertelde de buurvrouw dat ik naar een diner ging met als thema de natuur. “Hoe moet je daar nou over praten?” reageerde ze cynisch. “Ik heb een boom gezien? Heb jij die boom ook gezien?”. Tijdens het diner verwoordden twee oudere mensen hun bezorgdheid, woede en zelfs schaamte over de verdeling van de welvaart en de slechte staat van de aarde. Ik voelde wat kramp in mijn buik opkomen en keek naar de gezichten. Bitterheid en harde trekken. Het deed me denken aan vroeger toen we verbeten eisten dat er geen oorlog meer zou zijn. We waren woedend op de wereld en voelden ons machteloos. Op mijn vraag hoe ze de woede en schaamte omzetten in positieve actie, veranderde meteen de sfeer. Enthousiast vertelden ze over lokale radioprogramma’s en schoonmaakacties in Den Haag en het opzetten van Wereldwinkels. Mijn buik begon weer tot rust te komen en de harde trekken van mijn tafelgenoten veranderden in lachrimpels en hun ogen schitterden.

We hebben inmiddels geleerd bezorgdheid om te zetten in positieve actie. Dat geeft energie en plezier en zet ons in beweging.

Ik ontmoet jongeren en ouderen die allerlei prachtige ideeën de wereld insturen. Ze zijn daadkrachtig en zelfverzekerd en stimuleren elkaar om dromen waar te maken. Hun enthousiasme werkt aanstekelijk. Stevige, gedreven mensen, die ieder op eigen wijze, commercieel of niet-commercieel iets aan échte welvaart en duurzaamheid bijdragen. We blijven geloven in een rechtvaardige en gezonde wereld en geven dat door aan anderen. Zolang er nog tweehonderdvijftig Siberische tijgers zijn, er nog bomen zijn, er nog water is, kunnen we heel veel bereiken. Een stenen muur in Amsterdam, op drie meter hoogte steekt een bosje viooltjes uit de stenen. De aarde is nog niet dood. We zijn er zelf bij. We leveren onze bijdrage om generaties na ons van schoon water te verzekeren, van gezonde bodem te laten eten en boeren in verre landen van rechtvaardige handel te voorzien, terwijl we genieten van het leven. Alles is mogelijk. Het is heerlijk erbij te zijn en onze energie te voelen stromen. Of we eigen bedrijven hebben of ambtenaren zijn, werknemers of vrijwilligers: als we ieder twee mensen meekrijgen en die weer twee: reken maar uit.

Geen loze kreten van dagdromers, maar dromers én doeners. We dompelen ons niet onder in cynisme en angst voor de toekomst. Een jongen van eenentwintig, keurig in het pak, vertelt op scholen over de huidige stand van de natuur en maakt kinderen bewust van wat er nodig is. Er zijn gelukkig heel wat ambtenaren van ministeries en gemeenten die duurzaamheid als nummer één op hun lijst hebben staan. Die inzien dat we de wereld aan onze kinderen achterlaten.

Een jong meisje reist de wereld over om haar leeftijdsgenoten te vertellen wat er aan de hand is en ons wakker te schudden.

Jonge vrouwen voorzien scholen van lunches om kinderen te laten proeven en genieten van gezonde en lekkere voeding. Een vrouw werkt in Spanje op een wijnboerderij waar overspannen mensen tot rust kunnen komen. Een stel vrouwen helpt, met succes, bedrijven na te denken over duurzaam handelen en organiseert congressen. Een man heeft een bedrijf waar hij mensen helpt hun ideeën werkelijkheid te laten worden. Echte welvaart en duurzaamheid beginnen met een idee en worden gevoed door enthousiasme, moed en denken in mogelijkheden. Volgende keer neem ik mijn nicht mee!

Dit artikel werd een paar jaar geleden in de FD geplaatst.