Op mijn zesde kocht ik een plastic tulp bij de Hema in de Ferdinand Bol in Amsterdam
voor mijn moeders verjaardag. Weet nog dat ik dacht: 'dat is makkelijk want die gaat nooit dood'. Mijn moeder hurkte, keek me diep aan en zei: "Onechte bloemen zijn niet mooi. Die zijn vals. Alles wat onecht is is lelijk!" Ik schaamde me vreselijk en begreep wat mijn moeder zei. Heb nooit meer valse bloemen gekocht en heb er een vreselijke hekel aan. Je ziet ik heb goed naar mijn moeder geluisterd. In haar laatste jaren kocht ze zelf nepbloemen. Wel zijdeachtig en zo dat je het bijna niet ziet. Toch makkelijker en goedkoper dan elke keer een bosje. Ik was altijd verbaasd dat ze zichzelf dat toestond.
voor mijn moeders verjaardag. Weet nog dat ik dacht: 'dat is makkelijk want die gaat nooit dood'. Mijn moeder hurkte, keek me diep aan en zei: "Onechte bloemen zijn niet mooi. Die zijn vals. Alles wat onecht is is lelijk!" Ik schaamde me vreselijk en begreep wat mijn moeder zei. Heb nooit meer valse bloemen gekocht en heb er een vreselijke hekel aan. Je ziet ik heb goed naar mijn moeder geluisterd. In haar laatste jaren kocht ze zelf nepbloemen. Wel zijdeachtig en zo dat je het bijna niet ziet. Toch makkelijker en goedkoper dan elke keer een bosje. Ik was altijd verbaasd dat ze zichzelf dat toestond.
Een tijd geleden liep ik op de Haarlemmerdijk en in een zijstraat was een bloemwinkel die de aandacht trok. Keek mijn ogen uit: alleen zijden bloemen. De man vertelde dat het beter is voor het milieu, liet de bloemblaadjes voelen die net zo voelden als rozen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me als Alice in Wonderland voelde. Als mijn moeder nog leefde zou ik haar meenemen.