Jaren geleden ging ik op vakantie met drie zeer efficiënte vrouwen. Ik was de enige zonder rijbewijs. Hoewel ik in mijn dagelijks leven erg zelfstandig functioneerde, bleef er tijdens die reis niet veel meer van me over. Als ik een mes oppakte om het brood te snijden, viel het uit mijn handen onder de afkeurende blikken van mijn vriendinnen. Ik was zielsgelukkig toen ik weer in Amsterdam op de fiets zat met mijn eigen stuur in handen.
Een ander voorbeeld: wandelde ooit mee met een hele groep. Voorop liepen een aantal lange mannen. Ik sjokte er vermoeid achteraan. Tot ik zelf voorop ging lopen. Met hernieuwde energie liep ik verder.
Dan de vrouw wiens autoritaire man overleed. Iedereen dacht dat ze het alleen niet zou redden. Niets bleek minder waar, ze werd assertiever, kwam tot bloei en liet zich de kaas niet meer van het brood eten. Als we zelf verantwoordelijkheid nemen over ons leven geeft dat energie. Zodra we het uit handen geven, zakt de boel weer in.
Wel eens de film “Dad” met Jack Lemmon en Olympia Dukakis gezien? Jack werd door zijn vrouw volledig verzorgd en zelfs aangekleed. Hij maakte de indruk dement te zijn en kon niets zelf. Toen zijn vrouw na een operatie langdurig moest revalideren, pakte de zoon het anders aan. Pa veranderde in een zelfstandige en vitale zeventiger. We kunnen het laten gebeuren of we laten het niet gebeuren en nemen de touwtjes weer zelf in handen.
Niemand kan onze energie weghalen, wij alleen kunnen dat laten gebeuren. Kijk maar eens of je na een telefoontje met iemand opgefleurd bent of juist moe. Als we ons bewust zijn hoe het werkt, kunnen we er iets mee doen. Let er eens op. Wanneer zak je in en wanneer voel je je energiek?
Foto: Olympia Dukakis met Jack Lemmon in 'Dad' uit 1989.
