Gisteren werd ik geïnterviewd door drie jongens van 11 en 12 jaar op een school in de Bos en Lommer in Amsterdam Bilal, Issam en Nawfal. Het werd georganiseerd door @Stichtingoorloginmijnbuurt. Oudere Amsterdammers vertellen over WO2 aan scholieren en die vertellen het dan weer verder. Deze jongens hadden zich enorm voorbereid en een hoop vragen. Ze hoefden amper op hun blaadje te kijken en hadden de vragen paraat en vroegen goed door. Eén van de vragen: "Had uw moeder na de oorlog een knuffel om haar te troosten dat ze haar familie had verloren?" De jongens lazen met elkaar intensief een briefkaart die mijn opa uit Westerbork stuurde.
We hadden het over discriminatie en ze vertelden dat sommigen denken dat moslims allemaal terroristen zijn. Samen besloten we wat aan discriminatie te doen. Ik vroeg ze wat het mooist was van hun religie: "In de Koran staat dat alle mensen gelijk zijn, ook de niet moslims." en "ik word al rustig van het wassen voor het gebed." We namen afscheid met de woorden dat we elkaar nooit meer zouden vergeten.
Met dank aan Minka Bos, Shirley Brandeis en Saskia Gubbels die de foto's maakte. Minka is genomineerd voor Amsterdammer van het jaar.
De boeken: 'Placebo's en fluitende fietsen' en 'Niets meer te bewijzen' zijn gratis als ebook te verkrijgen. Ben je geïnteresseerd stuur me dan een email via marjaruijterman@gmail.com. Alle 405 verhalen, ook die ik na de boeken schreef, zijn in deze blog te lezen. Hoop dat je er van geniet. Wil je een verhalenmiddag of een lezing organiseren, heel graag en stuur me dan ook een mail.
donderdag 4 februari 2021
Een prachtig gesprek met Amsterdammertjes in Bos en Lommer
Abonneren op:
Posts (Atom)