'Wat wil ik met mijn leven?' voor studenten

Was dagen bezig met verslagen te lezen van studenten die keuzes maken voor hun verdere studie. Ze moesten ze gisteren inleveren. Sommigen kwamen van de week al binnen. Gisteravond om vijf voor twaalf hoorde ik achter elkaar pingeltjes op de pc... yes! net op tijd... met tientallen kwamen ze binnen.

Zelf zagen velen het nut er niet zo van in om na te denken hoe ze verder gaan. Ze moesten onder andere een netwerk gesprek organiseren met iemand uit het echte werkveld om er achter te komen hoe het er in de realiteit aan toe gaat. Het liefst natuurlijk meerdere gesprekken maar één gesprek was voldoende voor dit vak.

Verder moesten ze in zichzelf duiken om te zien wat voor talenten en drijfveren er in ze leven van waaruit ze studeren en aan hun omgeving vragen wat die in ze zien. Grote weerstand en ook eng natuurlijk, je weet maar nooit wat ze van je vinden.

Uit de verslagen blijkt dat het netwerk gesprek ze heel veel oplevert en dat ze er inderdaad meer gaan organiseren. Sommigen hadden een totaal verkeerd beeld van het werk dat ze in hun hoofd hadden en anderen kregen juist bevestigd wat ze dachten. Eén kwam er achter dat ze juist niet wil wat ze dacht te willen en gaat nu verder zoeken. Er zijn veel buurmannen, nichten, neven, oma's, tantes, vaders en moeders geïnterviewd. Waarom ver zoeken als ze in de buurt zijn? Eén jongen vertelde dat hij voor het eerst bij zijn vader op zijn werk was en nu eindelijk weet wat hij precies doet. Het gaf hem een totaal ander beeld van zijn vader. Hij was er heel blij mee en was hierdoor dichterbij gekomen. Dat is een mooie bij-oogst. Ze zijn soms ontroerend om te lezen en er zijn ook zeer inspirerende verslagen bij en leer ik soms nog wat over duurzame energie. Echt lieve mensen, er zijn zo ongelooflijk veel studenten die iets voor de wereld willen betekenen, mensen willen helpen, de aarde redden en nog zo wat.

Uiteindelijk zijn de meesten blij dat ze meer overzicht en inzicht hebben gekregen in zichzelf en hun studie. Dat wist ik van te voren want zo gaat het elk jaar. Het verschil is dat nu alles digitaal gaat, er komt geen papier meer aan te pas. Alle papierwerk gaat nu via mobieltjes en tablets. "Kies wat talenten uit die bij je passen" dan nemen ze foto's en zo zetten ze het ook in hun verslag. Wel zo makkelijk. Scheelt mij ook een hoop papierwerk en er worden miljoenen bomen gespaard.

De beruchte manager

Ze was berucht in de organisatie. Sinds ik er kwam als coach had ik al verschillende verhalen gehoord over hoe ze haar macht misbruikte, mensen tegen elkaar opzette en zelfs mensen in het openbaar uitschold en vernederde. Ze werkte al jaren op dezelfde afdeling en ik mocht een aantal van haar medewerkers coachen die ten einde raad waren. De organisatie wist het wel maar had nooit iets ondernomen om haar tot de orde te roepen.

We maakten een afspraak en toen ze binnenkwam liep ze naar me toe, kwam heel dichtbij, keek me strak aan en zei: "Wat is dit voor een onzin! Waarom moet ik met jou praten?" Ik dacht bij mezelf: 'uitademen, Marja... we zijn gelijkwaardig' dat helpt altijd direct waardoor ze ging zitten en ik legde uit wat ik zoal in die jaren had gehoord en dat het een idee was om eens een groepstraining te doen waarbij alles op tafel zou komen. Ik vroeg haar of ze daartoe bereid was en open wilde staan voor feedback. Na wat sputteren en wat binnensmondse vloeken stemde ze toe. "Nou dat moet dan maar" Een persoonlijk coachtraject ging haar te ver.

Het werden spannende dagen en ze zette zich werkelijk in om goed te luisteren al moest ik haar vaak tot de orde roepen. Dan werd ze knalrood en maakte zich groter en dan riep ik: "Uitademen Diana!" en dan plofte ze weer uit en dat hielp. Iedereen zei wat ie te zeggen had onder strenge feedback regels en ze gaf ruiterlijk toe dat ze af en toe over de schreef ging. So far so good... nadat iedereen zijn zegje had gezegd en ze zo goed reageerde merkte ik dat iedereen rustiger werd en daarna gingen we brainstormen over hoe nu verder. Iedereen dacht enthousiast mee en er werden goede afspraken gemaakt. De hele afdeling werd steeds enthousiaster en de vergeving hing ruim in de lucht en het scheelde niet veel of men had haar en elkaar omhelst. Moe maar gelukkig ging ik weer naar huis.

Een aantal maanden later hoorde ik dat ze haar oude zelf weer terug had gevonden en dat er niets veranderd was. Ze werd ontslagen en een paar maanden later kreeg ik een enthousiaste mail: "Ha Marja, ik ben voor mezelf begonnen: ik ben communicatie-adviseur geworden!" Het kan verkeren...