Ze omhelsde me innig, tot mijn verbazing, want zo lief was ik niet voor haar in die tijd. Ai, ik heb haar flink beledigd. Was een jaar of vijfentwintig en ging midden in de klas tegen haar tekeer dat ze 'nog' met een man woonde. Dat vonden 'wij' niet kunnen. Wat een dom gansje was ik in die tijd. Toen ik een jaar of zevenendertig was kwam ik haar weer tegen, bood mijn excuses aan en vroeg haar om langs te komen. Ze kwam en we hebben het uitgepraat. Inmiddels had ik gelukkig door hoe dom en hard ik was geweest en kon mijn zeer welgemeende excuses aanbieden. Het had haar in die tijd diep geraakt.
Nu vertelde ze dat ze zo blij was dat we het toen hadden uitgesproken en vroeg hoe het met mijn ouders was. "Oh, zijn die overleden? Ik heb ze nog gekend." Ik was verbijsterd. Hoezo had ze mijn ouders gekend? "Ja, ik ben ooit mee geweest naar je ouders om je te ondersteunen toen je ze vertelde dat je lesbisch bent." Wat? Dat kan niet, ik vertelde mijn ouders dat al op mijn zestiende. In haar klas was ik al vijfentwintig. Later bedacht ik me dat we mijn ouders hebben geïnterviewd hoe ze dat hadden toen hadden beleefd voor een schoolproject. Zo gek dat ik zo iets belangrijks was vergeten. Er waren meer studenten bij aanwezig maar ik heb geen idee meer wie. Als er collega studenten van toen dit herkennen omdat ze erbij waren, laat t effe weten alsjeblieft. Inmiddels komt het me weer voor de geest.
We namen hartelijk afscheid en gaan binnenkort weer thee drinken. Soms hebben we geen idee wat gebeurtenissen die we zelf vergeten zijn met anderen doen en andersom.
Zo was ik zo rond mijn negende totaal verwonderd toen ik met een Surinaams buurmeisje mee naar huis ging. In die tijd was zij de enige Surinaamse die ik kende. Haar moeder bleek kunstenares en tekende portretten, ze hingen overal in het huis. Zoiets moois had ik nog nooit gezien en ik werd zo vriendelijk en warm ontvangen, dat ik met een nieuw gevoel thuis kwam. Een wereld ging voor me open en ik ben het nooit vergeten. Zo'n jaar of tien geleden kwam ik de moeder en het 'meisje', nu een middelbare vrouw, weer tegen. Herkende ze meteen en het werd een bijzonder weerzien en ik werd uitgenodigd voor een feest. Zij hadden geen idee wat het mij toen had gedaan en dat ze me een nieuwe wereld hadden laten zien die diepe indruk op me had gemaakt. Dat kon ik ze nu vertellen.
Wat zou ik nog meer vergeten zijn en waarom? Interessante vragen. Wie weet weer eens een hypnose-sessie? Begin nu nieuwsgierig te worden. Het zwarte gat in mijn hoofd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten