Joden en moslims die samen dansen

We waren gisteren bij Dalila Akdim/Salaam Shalom in de Hallen in Amsterdam. Een organisatie door moslims en joden die van alles met elkaar organiseren. Zoals vorig jaar een wandeling langs een moskee, een kerk en een synagoge en nu een nieuwjaarsreceptie waar ook aandacht en stilte  was over de holocaust. Er werden bijzondere en ontroerende verhalen verteld, er werd prachtig gezongen en we hebben gedanst... lekker alles door elkaar. Jong, oud, met keppel, met hoofddoek en leren jasjes, oudere dames met jonge jongens. Een ontroerend moment was toen een grote groep vluchtelingen binnenkwam, de meesten met hun hand op het hart en er lang voor ze werd geapplaudisseerd.

We werden verrast toen we opeens onze vroegere buren bij het podium zagen verschijnen. Orthodoxe joden die nu in de Rivierenbuurt wonen. Ze stonden laatst in de krant omdat ze erg gepest werden door Marokkaanse jongens. Ze reageerden met: 'Ach, we vinden het sneu voor die jongens dat ze opgepakt worden, ze zijn nog zo jong en die deur vernieuwen we wel'.

Weet nog dat ik mijn moeder jaren geleden voor de deur aan de man voorstelde. Mijn moeder helemaal enthousiast... wij joden onderelkaar en ze wilde zich voorstellen door zijn hand te schudden. Tja, de man schudde geen handen van vrouwen... mijn moeder liet goed weten wat ze daarvan vond, Rita Verdonk was er niets bij. Zo mooi om die mensen nu te zien en dit van ze te horen. ('t is bijna niet te doen een verhaal zonder mijn moeder te schrijven geloof ik... ze komt er altijd wel in voor).

Deze bijeenkomsten zijn zo belangrijk... Karima Belhaj en Lody van de Kamp eindigden met de zaal roepend Salaam Shalom en we gaven het vredesteken. Mijn hart huppelde en Quiny en ik dansden door de regen naar huis.