Een vriendin van me begreep het wel: "Je moeder voelt zich gekleineerd door dat gunnen alsof je collega iets had wat zij niet heeft en daardoor voelt ze zich minder en dan zet ze haar stekels uit en probeert daar bovenuit te gaan door al die landen waar ze is geweest op te noemen." In haar wijze momenten zei mijn moeder: "We zijn allemaal rijk van binnen!" Dat was ze even vergeten.
Het blijft tijdens de training door me heen spoken en realiseer me dat ik zoiets nooit zeg omdat die woorden van mijn moeder weer door me heen gaan. Ik wil niet meer lijken dan anderen maar ik ken het gevoel wel. Ik ben dan zo enthousiast over een ontdekking dat ik wil dat anderen het ook ervaren. Dat dat ook verkeerd kan aankomen is gebleken en ze hadden gelijk. Toen ik net het Licht' had gezien en ontdekte wie ik werkelijk ben, was ik zo gelukkig dat ik iedereen zo gelukkig wilde zien. Het is net alsof je miljoenen hebt en die voor iemands neus zwaait die niet kan rond komen. Je ziet dat de ander ook miljoenen in zijn zak heeft zitten maar die heeft geen idee. Dan zeg ik: "Kijk eens hoe fijn, Dat gun ik jou ook!" Dat maakt alleen maar woedend tot de ander haar eigen miljoenen vindt op haar eigen moment. Mijn moeder had gelijk: we hoeven elkaar niets te gunnen want we hebben het allemaal al.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten