De kunst van het tijdverlengen

Tijdverlengen is heel makkelijk te doen. We kennen allemaal de relativiteit van tijd. Een uur niet kunnen slapen lijkt niet om te komen en een uur met iemand zitten praten is zo om. 'Is 't nou alweer donderdag?' Gisteren gaf ik studenten een training 'omgaan met studiestress' en we waren twee minuten stil om mee te maken hoe lang twee minuten kunnen duren. Ze waren erg verbaasd en hadden zo'n experiment niet verwacht en nooit meegemaakt. Eén student kwam laat en net binnen terwijl we stil waren. Hij keek verbijsterd rond. Ik deed mijn wijsvinger voor mijn mond zodat hij ook stil zou blijven.
Na de twee minuten die ook voor mij een eeuwigheid leken omdat ik wat onzeker was over hun reactie en meer met hoe ze keken bezig was dan met een meditatie, vroeg ik: 'Hoe lang duurde dat?" "Heel lang!"

Velen van de lezers van dit blog mediteren en kennen het fenomeen. De eerste weken keek ik steeds op de klok. Is het nou nog niet voorbij? Tot ik in de tijd verdween en het me niet lang genoeg kon duren.
Een paar jaar geleden was Reinbert de Leeuw bij De Wereld Draait Door en hij zat vier minuten stil aan de piano. Het was een uniek moment in de televisiegeschiedenis dat het zo lang stil was. Het moet voor velen verbijsterend zijn geweest. Twee minuten elk jaar op vier mei is al heel wat.
Bij de Brahma Kumaris in India waar ik twee keer een aantal weken mocht zijn, ging om de zoveel tijd een muziekje waarbij iedereen stil stond, wat we ook deden. Ze noemen het traffic control. De eerste keer was ik stomverbaasd. Mensen liepen rond en ineens stond iedereen stil. Terug naar zichzelf om bewust te blijven van wie we zijn. Wat zou dat een idee zijn om dat in de tweede kamer te doen of op bedrijven waar iedereen loopt te rennen. Je kunt van die apps downloaden om onszelf er aan te herinneren dat we nog bestaan. Zat daarnet een tijdje stil te zitten in de kamer. De wereld verandert op dat moment.

Ik moest ooit een tijdmanagement training geven. Heb er al eens eerder over geschreven dus ik plagieer me zelf nu maar wil het toch hier even kwijt. Een bedrijf vroeg me dat te doen en ik zei: "Ja, natuurlijk" en ik had het nog nooit eerder gedaan. Zaterdag om twaalf uur begon ik met voorbereiden en zondag zou ik om twaalf uur gaan wandelen met een vriendin. Ik rende naar de bibliotheek (leve de bibliotheek) en pakte wat boeken over timemanagement mee en vloog weer naar huis. 'Hoe krijg ik dat voor elkaar?' vroeg ik mezelf af. Die maandag zou ik de training al geven. 'Ik wou dat het al zondagmiddag was en we lekker gaan wandelen. Wat duurt dat nog lang! Opeens werd het me duidelijk. Dezelfde tijd die het te lang leek te duren dat ik zou gaan wandelen kon ik besteden aan de tijd die ik te kort leek te komen om die training voor te bereiden. Dus dezelfde tijd alleen een heel ander gevoel erover. Ik gaf mezelf alle tijd die ik toch moest wachten tot we zouden gaan wandelen en heel rustig bereidde ik de training voor en kon meteen dit inzicht gebruiken.

Het helpt meteen: 'Oh help, ik heb maar één uur' wordt 'Ha heerlijk, ik heb een heel uur' en we zo hebben we alle tijd van de wereld.